Το έχω ξαναγράψει και παλιότερα εδώ, (αναφερόμενος όμως τότε στην κρατική τηλεόραση): ας είναι καλά η ΕΡΤ με το κρατικό ραδιόφωνο! Έτσι μπορούμε κι ακούμε τραγούδια ξεχασμένα, τραγούδια που δεν πρόκειται ν' ακούσουμε πουθενά αλλού! Αυτό έγινε και σήμερα το πρωί, στο δρόμο για τη δουλειά, με το Δεύτερο Πρόγραμμα. Η ακρόαση δύο τραγουδιών υπήρξε η αιτία για τούτην εδώ την ανάρτηση. Το ένα ήταν του Μπομπ Ντίλαν, ερμηνευμένο από τον ίδιο, και το άλλο των America, σε διασκευή.
Στα πρώτα χρόνια, και στο ξεκίνημα της καριέρας του, ο Μπομπ Ντίλαν υπήρξε πολυγραφότατος, κυκλοφορώντας τον ένα δίσκο μετά τον άλλο, κάποιους μέσα στην ίδια χρονιά, κάποιους άλλους διπλούς! Στην πρώτη περίπτωση ανήκει το "Bringing It All Back Home" του 1965 (κυκλοφόρησε αμέσως πριν το κορυφαίο "Highway 61 Revisited" της ίδιας χρονιάς), που περιείχε μεταξύ άλλων τα "Maggie's Farm", "Mr Tambourine Man" και "Subterranean Homesick Blues" (το τελευταίο θεωρείται από πολλούς σαν το πρώτο ραπ τραγούδι, όπως έχω γράψει παλιότερα κι εδώ). Το κομμάτι που άκουσα στο ραδιόφωνο περιέχεται επίσης στον ίδιο δίσκο, και είναι το πολυδιασκευασμένο (όπως άλλωστε και πολλά άλλα του Ντίλαν) "It's All Over Now, Baby Blue". Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό η garage διασκευή που είχαν κάνει οι "δικοί μας" Last Drive στο δεύτερο, εκπληκτικό άλμπουμ τους "Heatwave" του 1988.
Ο συνειρμός γεννήθηκε αυτόματα, από μια πρόσφατη ελληνική κυκλοφορία που άκουσα πριν λίγες μέρες και ανάρτησα και στο fb, πάλι διασκευή, αυτή τη φορά από τους Rebeltes με συμμετοχή του τραγουδιστή των Last Drive Alex K. Πρόκειται για το σούπερ-κλασικό "The Guns of Brixton" των Clash, που ακολουθεί αμέσως:
Το δεύτερο κομμάτι που άκουσα σήμερα, στο καπάκι, ήταν σε διασκευή από τον Δημήτρη Καρρά, κομμάτι που δεν είχε τύχει να ακούσω στο παρελθόν. Ο Καρράς εδώ δεν διασκευάζει απλά το κομμάτι "A Horse With No Name" των America (από τα 1971 και το άλμπουμ τους με τίτλο το όνομά τους), αλλά το αποδίδει και στα ελληνικά (!), με τίτλο "Άλογο Χωρίς Όνομα". Το ακούμε εδώ, από το cd single "Δημήτρης Καρράς+Επειδή" του 2003.
Και κλείνω με μια μικρή ιστοριούλα (από εκείνες που συνηθίζω στο blog...) που συνδέει αυτό το τραγούδι με αξέχαστες εφηβικές αναμνήσεις: Γ' Λυκείου, 5ήμερη εκδρομή στη Ρόδο, τελευταίο βράδυ στην παραλία, με μπύρες και κιθάρες, και εκεί ακούω για πρώτη φορά το "A Horse With No Name". Εννοείται πως το τραγούδι έκτοτε βρίσκεται στην προσωπική, και εντελώς υποκειμενική, λίστα μου με τα καλύτερα τραγούδια της παγκόσμιας δισκογραφίας!
Στα πρώτα χρόνια, και στο ξεκίνημα της καριέρας του, ο Μπομπ Ντίλαν υπήρξε πολυγραφότατος, κυκλοφορώντας τον ένα δίσκο μετά τον άλλο, κάποιους μέσα στην ίδια χρονιά, κάποιους άλλους διπλούς! Στην πρώτη περίπτωση ανήκει το "Bringing It All Back Home" του 1965 (κυκλοφόρησε αμέσως πριν το κορυφαίο "Highway 61 Revisited" της ίδιας χρονιάς), που περιείχε μεταξύ άλλων τα "Maggie's Farm", "Mr Tambourine Man" και "Subterranean Homesick Blues" (το τελευταίο θεωρείται από πολλούς σαν το πρώτο ραπ τραγούδι, όπως έχω γράψει παλιότερα κι εδώ). Το κομμάτι που άκουσα στο ραδιόφωνο περιέχεται επίσης στον ίδιο δίσκο, και είναι το πολυδιασκευασμένο (όπως άλλωστε και πολλά άλλα του Ντίλαν) "It's All Over Now, Baby Blue". Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό η garage διασκευή που είχαν κάνει οι "δικοί μας" Last Drive στο δεύτερο, εκπληκτικό άλμπουμ τους "Heatwave" του 1988.
Το δεύτερο κομμάτι που άκουσα σήμερα, στο καπάκι, ήταν σε διασκευή από τον Δημήτρη Καρρά, κομμάτι που δεν είχε τύχει να ακούσω στο παρελθόν. Ο Καρράς εδώ δεν διασκευάζει απλά το κομμάτι "A Horse With No Name" των America (από τα 1971 και το άλμπουμ τους με τίτλο το όνομά τους), αλλά το αποδίδει και στα ελληνικά (!), με τίτλο "Άλογο Χωρίς Όνομα". Το ακούμε εδώ, από το cd single "Δημήτρης Καρράς+Επειδή" του 2003.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου