Οι παλιοί ενδεχομένως από το '75, όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος τους μεγάλος δίσκος "Pampered Menial". Οι ...λιγότερο παλιοί από τις ελληνικές επανεκδόσεις του '81 των δύο ως τότε επίσημων κυκλοφοριών τους, όταν το ραδιόφωνο έπαιζε κατά κόρον το χιτ του πρώτου δίσκου, κυρίως μέσα από τις διαφημιστικές εκπομπές της ελληνικής CBS (με παρουσιαστή το Γιώργο Πολυχρονίου - G Poly). Αλλά και οι νεότεροι, δε μπορεί, κάπου θα έχουν ακούσει τη "Julia", με τη χαρακτηριστική εκείνη ερμηνεία του Ντέιβιντ Σέρκαμπ και τις απίστευτες υψηλές του νότες (πολλοί είχαμε μπερδευτεί τότε που τον πρωτακούσαμε, πιστέοντας πως επρόκειτο για τραγουδίστρια με ιδιαίτερη φωνή!). Δεν το γνωρίζω, δεν το έχω ψάξει, είμαι όμως σχεδόν βέβαιος πως εκείνες οι επανεκδόσεις του '81 πούλησαν στη χώρα μας πολύ περισσότερο από τις πρώτες, και είναι εκείνες που έκαναν το γκρουπ ένα από τα πολυαγαπημένα των Ελλήνων ροκ φανς στη δεκαετία του 80. Και να σκεφτεί κανείς ότι στην πατρίδα τους τη δεκαετία του 70 έκαναν τόσο χαμηλές πωλήσεις, που η Columbia είχε αρνηθεί να κυκλοφορήσει το τρίτο τους άλμπουμ και έτσι η μπάντα τελικά διαλύθηκε, μόλις το 1977!
Η ...περίφημη "Julia" από το"Pampered Menial" του 1975
Το ηχογραφημένο τρίτο άλμπουμ κυκλοφόρησε ωστόσο την ίδια χρονιά σε ανεπίσημη εκτύπωση bootleg από τους ίδιους, αλλά με το όνομα The St. Louis Hounds (λόγω των δικαιωμάτων της Columbia), επανεκδόθηκε πάλι σε bootleg το 1992 με τίτλο "Third", και τελικά 30 χρόνια μετά, το 2007, εκδόθηκε και επίσημα με τον τίτλο "Has Anyone Here Seen Sigfried?" με remaster των αρχικών "χαμένων" ηχογραφήσεων αλλά και έξτρα ανέκδοτο λάιβ και στουντιακό υλικό.
"Painted Ladies" από το "χαμένο" τρίτο άλμπουμ
Το γκρουπ έκανε μια πρώτη επανασύνδεση το 1990 και κυκλοφόρησε νέο άλμπουμ με τίτλο "Lost In America", μετά το οποίο ωστόσο δεν δραστηριοποιήθηκαν περισσότερο. Ακολούθησε μια επανασύνδεση των παλιών μελών το 2004 για μια εμφάνιση, η οποία και υπήρξε έναυσμα για ένα νέο σχήμα το 2005 το οποίο, με συνεχείς αλλαγές, είναι ενεργό μέχρι και σήμερα. Το γκρουπ ξεκίνησε εμφανίσεις και παγκόσμιες περιοδείες, αλλά και νέες ηχογραφήσεις, με πιο πρόσφατο άλμπουμ τους το, αρκετά αξιόλογο, "Prodigal Dreamer" του 2018. Τα αρχικά μέλη ωστόσο δεν ξαναβρέθηκαν ποτέ πια όλα μαζί, ενώ το σημερινό line-up αποτελείται πλέον από νεότερα μέλη, με μόνον από τα ιδρυτικά τον Σέρκαμπ.
"Winterblue" από το πιο πρόσφατο "Prodigal Dreamer" (2018)
Με το συγκρότημα των Pavlov's Dog δεν ξανασχολήθηκα από τα 80's και μετά, παρόλο που πάντα θεωρούσα πως τα δύο πρώτα τους άλμπουμ ανήκουν στα ωραιότερα της progressive rock και έβρισκα πάντα τον ήχο τους εξαιρετικό και ξεχωριστό. Πίστευα πως το γκρουπ δεν υπήρχε καν, είχε διαδοθεί άλλωστε από παλιά και ο υποτιθέμενος θάνατος του Ντέιβιντ. Το Μάρτη του 2007 ήμουν στην Αθήνα για δουλειές και βρέθηκα ξαφνικά μπροστά σε μια αφίσα που έμοιαζε να είχε έρθει από το παρελθόν: οι Pavlov's Dog στην Αθήνα! Κοιτούσα και ξανακοιτούσα την αφίσα, μήπως κι έκανα λάθος, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι επρόκειτο για την αναγγελία μιας εμφάνισης στο Gagarin 205 στις 17 Μαρτίου! Ακολούθησε ένας αγώνας δρόμου για να προμηθευτούμε τα εισιτήρια, και τελικά έφτασα στο Gagarin με επιφυλάξεις για το αν αυτό που θα άκουγα τριάντα και χρόνια μετά τις ηχογραφήσεις τους, θα θύμιζε σαν ήχος αυτό που είχα στο μυαλό μου από τους δίσκους τους. Έγραφα τότε στη σελίδα της εκπομπής "Το Ξεχασμένο Πηγάδι" (που κάναμε στον SNG, το θυμάται κι αυτό άραγε κανείς;...):
Και επιστρέφω τώρα στον ερωτηματικό τίτλο της ανάρτησης: τελικά ποιος θυμάται τους Pavlov's Dog; Σίγουρα τους θυμούνται πολλοί Έλληνες φίλοι τους, όπως αποδεικνύεται και από την επιθυμία της μπάντας να έρχεται και να ξαναέρχεται στη χώρα μας τα 12 τελευταία χρόνια. Θυμήθηκα κι εγώ τους Pavlov's Dog καθώς, ενόψει δυο ακόμη εμφανίσεών τους το Νοέμβρη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (22 και 23 αντίστοιχα), λαμβάνω συχνές ενημερώσεις στο "φατσοβιβλίο" μου, συνοδευόμενες από βιντεάκια τους, με πιο πρόσφατο άκουσμα το υπέροχο "Valkerie" από το δεύτερο άλμπουμ τους "At The Sound Of The Bell" του '76. Ήταν άλλο ένα από τα highlights της εμφάνισης του 2007 και το άκουσμά του μου ξύπνησε έντονες μνήμες κι επιθυμία να τους ξαναδώ! Η εμφάνιση της Θεσσαλονίκης θα γίνει στο Eightball και της Αθήνας, για μια ακόμη φορά (από το '16) στο θρυλικό Κύτταρο. Αν κι έχουν περάσει 12 χρόνια και, φοβάμαι, η φωνή του Σέρκαμπ ίσως να μην είναι πια λαμπερή, σκέφτομαι παρόλα αυτά πως θα ήθελα να τους ξαναδώ για άλλη μια φορά και, αν ο δρόμος με φέρει τις μέρες εκείνες Αθήνα, δεν είναι απίθανο να ξαναβρεθώ για δεύτερη φορά κοντά σε κάποιο από τα πιο αγαπημένα γκρουπ-θρύλους της μετεφηβείας μου!
"Valkerie" από το 1976 και το "At The Sound Of The Bell"
Την αναδημοσίευση ολόκληρου του αρχικού άρθρου για το live του 2007 από την ιστοσελίδα "Το Ξεχασμένο Πηγάδι" μπορείτε να βρείτε εδώ. (Σιγά σιγά σκοπεύω να αναδημοσιεύσω σε blog και όλες τις υπόλοιπες αναρτήσεις της ιστοσελίδας.)
Η ...περίφημη "Julia" από το"Pampered Menial" του 1975
Το ηχογραφημένο τρίτο άλμπουμ κυκλοφόρησε ωστόσο την ίδια χρονιά σε ανεπίσημη εκτύπωση bootleg από τους ίδιους, αλλά με το όνομα The St. Louis Hounds (λόγω των δικαιωμάτων της Columbia), επανεκδόθηκε πάλι σε bootleg το 1992 με τίτλο "Third", και τελικά 30 χρόνια μετά, το 2007, εκδόθηκε και επίσημα με τον τίτλο "Has Anyone Here Seen Sigfried?" με remaster των αρχικών "χαμένων" ηχογραφήσεων αλλά και έξτρα ανέκδοτο λάιβ και στουντιακό υλικό.
"Painted Ladies" από το "χαμένο" τρίτο άλμπουμ
Το γκρουπ έκανε μια πρώτη επανασύνδεση το 1990 και κυκλοφόρησε νέο άλμπουμ με τίτλο "Lost In America", μετά το οποίο ωστόσο δεν δραστηριοποιήθηκαν περισσότερο. Ακολούθησε μια επανασύνδεση των παλιών μελών το 2004 για μια εμφάνιση, η οποία και υπήρξε έναυσμα για ένα νέο σχήμα το 2005 το οποίο, με συνεχείς αλλαγές, είναι ενεργό μέχρι και σήμερα. Το γκρουπ ξεκίνησε εμφανίσεις και παγκόσμιες περιοδείες, αλλά και νέες ηχογραφήσεις, με πιο πρόσφατο άλμπουμ τους το, αρκετά αξιόλογο, "Prodigal Dreamer" του 2018. Τα αρχικά μέλη ωστόσο δεν ξαναβρέθηκαν ποτέ πια όλα μαζί, ενώ το σημερινό line-up αποτελείται πλέον από νεότερα μέλη, με μόνον από τα ιδρυτικά τον Σέρκαμπ.
"Winterblue" από το πιο πρόσφατο "Prodigal Dreamer" (2018)
Με το συγκρότημα των Pavlov's Dog δεν ξανασχολήθηκα από τα 80's και μετά, παρόλο που πάντα θεωρούσα πως τα δύο πρώτα τους άλμπουμ ανήκουν στα ωραιότερα της progressive rock και έβρισκα πάντα τον ήχο τους εξαιρετικό και ξεχωριστό. Πίστευα πως το γκρουπ δεν υπήρχε καν, είχε διαδοθεί άλλωστε από παλιά και ο υποτιθέμενος θάνατος του Ντέιβιντ. Το Μάρτη του 2007 ήμουν στην Αθήνα για δουλειές και βρέθηκα ξαφνικά μπροστά σε μια αφίσα που έμοιαζε να είχε έρθει από το παρελθόν: οι Pavlov's Dog στην Αθήνα! Κοιτούσα και ξανακοιτούσα την αφίσα, μήπως κι έκανα λάθος, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι επρόκειτο για την αναγγελία μιας εμφάνισης στο Gagarin 205 στις 17 Μαρτίου! Ακολούθησε ένας αγώνας δρόμου για να προμηθευτούμε τα εισιτήρια, και τελικά έφτασα στο Gagarin με επιφυλάξεις για το αν αυτό που θα άκουγα τριάντα και χρόνια μετά τις ηχογραφήσεις τους, θα θύμιζε σαν ήχος αυτό που είχα στο μυαλό μου από τους δίσκους τους. Έγραφα τότε στη σελίδα της εκπομπής "Το Ξεχασμένο Πηγάδι" (που κάναμε στον SNG, το θυμάται κι αυτό άραγε κανείς;...):
"Το συγκρότημα, αν και υπάρχουν σ' αυτό μόνο δύο από τα παλιά μέλη, παίζει, αλλά και ηχογραφεί με αυτή τη σύνθεση αρκετό καιρό, ακούστηκε πολύ δεμένο και θύμισε τις "παλιές καλές μέρες" όπως λένε και στο "Valkerie". Για τον Surkamp τα λόγια περιττεύουν: έντονα θεατρική παρουσία, η γνωστή φωνή που ακούστηκε αναλλοίωτη (αν εξαιρέσουμε ότι, λόγω ηλικίας όπως είναι φυσικό, έχει χάσει λίγες από τις ψηλότερες νότες του), και ταυτόχρονα αεικίνητος, επικοινωνιακός και επαγγελματίας όσο δε φαντάζεστε (με την καλή έννοια του επαγγελματία που σέβεται το κοινό που πλήρωσε να τον ακούσει)".
Θυμάμαι ακόμη την εκρηκτική εκτέλεση του "Song Dance" στο encore λίγο πριν το τέλος της βραδιάς, ενός από τα πιο δυναμικά κομμάτια τους σε ακόμη πιο δυναμική ζωντανή ερμηνεία. Και φυσικά θυμάμαι τον ακούραστο Ντέιβιντ που έμεινε στη σκηνή συνεχίζοντας να παίζει κιθάρα και να τραγουδά, όση ώρα το υπόλοιπο γκρουπ έκανε διάλειμμα! Ήταν σίγουρα ένα από τα πιο απρόσμενα καλά λάιβ που έχω παρακολουθήσει. Η εμφάνισή τους στο Gagarin ήταν η μία από τις τρεις που έκαναν τότε στην Ελλάδα. Οι άλλες δύο ήταν στη Θεσσαλονίκη και (απίστευτο;) στο Ηράκλειο της Κρήτης! Έκτοτε οι Pavlov's Dog έχουν έρθει στη χώρα μας σίγουρα άλλες δυο (αν δεν κάνω λάθος) χρονιές, το 2010 και το 2016.
Το εκρηκτικό "Song Dance" από το '75 πάλι
Και επιστρέφω τώρα στον ερωτηματικό τίτλο της ανάρτησης: τελικά ποιος θυμάται τους Pavlov's Dog; Σίγουρα τους θυμούνται πολλοί Έλληνες φίλοι τους, όπως αποδεικνύεται και από την επιθυμία της μπάντας να έρχεται και να ξαναέρχεται στη χώρα μας τα 12 τελευταία χρόνια. Θυμήθηκα κι εγώ τους Pavlov's Dog καθώς, ενόψει δυο ακόμη εμφανίσεών τους το Νοέμβρη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (22 και 23 αντίστοιχα), λαμβάνω συχνές ενημερώσεις στο "φατσοβιβλίο" μου, συνοδευόμενες από βιντεάκια τους, με πιο πρόσφατο άκουσμα το υπέροχο "Valkerie" από το δεύτερο άλμπουμ τους "At The Sound Of The Bell" του '76. Ήταν άλλο ένα από τα highlights της εμφάνισης του 2007 και το άκουσμά του μου ξύπνησε έντονες μνήμες κι επιθυμία να τους ξαναδώ! Η εμφάνιση της Θεσσαλονίκης θα γίνει στο Eightball και της Αθήνας, για μια ακόμη φορά (από το '16) στο θρυλικό Κύτταρο. Αν κι έχουν περάσει 12 χρόνια και, φοβάμαι, η φωνή του Σέρκαμπ ίσως να μην είναι πια λαμπερή, σκέφτομαι παρόλα αυτά πως θα ήθελα να τους ξαναδώ για άλλη μια φορά και, αν ο δρόμος με φέρει τις μέρες εκείνες Αθήνα, δεν είναι απίθανο να ξαναβρεθώ για δεύτερη φορά κοντά σε κάποιο από τα πιο αγαπημένα γκρουπ-θρύλους της μετεφηβείας μου!
"Valkerie" από το 1976 και το "At The Sound Of The Bell"
Την αναδημοσίευση ολόκληρου του αρχικού άρθρου για το live του 2007 από την ιστοσελίδα "Το Ξεχασμένο Πηγάδι" μπορείτε να βρείτε εδώ. (Σιγά σιγά σκοπεύω να αναδημοσιεύσω σε blog και όλες τις υπόλοιπες αναρτήσεις της ιστοσελίδας.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου