Δεν θα ήθελα να κάνω αυστηρή κριτική στο έργο του Παντελή Βούλγαρη. Του Βούλγαρη που αγάπησα στο "Προξενειό της Άννας" και στο σουρεαλιστικό "Happy Day" (όχι, δεν ήταν η ταινία σουρεαλιστική, η ίδια η ιστορία ήταν...). Του Βούλγαρη που με απογοήτευε σε κάθε επόμενη ταινία του, που κάτι παραπάνω περίμενα κάθε φορά και που αυτό το παραπάνω δεν ήταν ποτέ αρκετό. Που κάθε επόμενη περίοδος ήταν καλύτερη από την προηγούμενή του, πιο ώριμη και ολοκληρωμένη, αλλά ποτέ αρκετά ούτε από το ένα ούτε από το άλλο. Του Βούλγαρη που πάντα πίστευα στις δυνατότητές του, και που σε κάθε νέα του ταινία ήθελα να είναι καλύτερος από αυτό που κάθε φορά ήταν. Που πάντα βαθμολογούσα με μεγάλο βαθμό, όχι τόσο γιατί αντιπροσώπευε απόλυτα την αξία της κάθε ταινίας του αλλά γιατί πίστευα ότι θα δικαιωνόμουν στην επόμενη. Τελικά ο Βούλγαρης ποτέ δεν έκανε την έκπληξη. Ούτε ακόμη με τις "Νύφες", μια ολοκληρωμένη ιστορία και μια άρτια παραγωγή.
Στιγμιότυπα από τα γυρίσματα στην Πλακούρα (φωτ. stamOS)
Το πλήρωμα του χρόνου όμως ήρθε. Ο κυρ Παντελής έκανε, επιτέλους, την έκπληξη! Και μάλιστα με τον πιο μεστό, γήινο και ανθρώπινο τρόπο! Η έκπληξη ονομάζεται "Μικρά Αγγλία"! Ναι, επιτέλους ο κυρ Παντελής φτιάχνει μια ολοκληρωμένη ταινία με μια ολοκληρωμένη ιστορία. Έχει αρχή, μέση και τέλος (ενώ ταυτόχρονα η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ). Έχει συνοχή, ενότητα, και δεν έχει "κοιλιές". Έχει πολύ συναίσθημα, αποφεύγοντας ταυτόχρονα την εύκολη παγίδα του μελό. Έχει ανθρώπινους, γήινους χαρακτήρες, με ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Έχει σασπένς, χαρακτηριστικό πρωτόγνωρο για ταινία του Βούλγαρη (πάλι γίνομαι αυστηρός...) τόσο, που θέλεις με πραγματική αγωνία να δεις τι θα γίνει παρακάτω! Έχει και μια από τις συγκλονιστικότερες σκηνές του κινηματογράφου, τη σκηνή της αποκάλυψης του τρομερού μυστικού. Σκηνή αριστοτεχνικά στημένη, με ασύλληπτη εσωτερική δύναμη, υποβοηθούμενη από τη δύναμη του βουητού της θάλασσας, σκηνή-γροθιά κατευθείαν στην καρδιά και το στομάχι!
Πολλοί Ανδριώτες συμμετείχαν ως κομπάρσοι, αλλά και κάποιοι σε δεύτερους ή μικρότερους ρόλου (φωτ. stamOS)
Δεν θα σταθώ στη σοφή επιλογή των πρωταγωνιστών (νέα φρέσκα πρόσωπα), του φυσικού σκηνικού (το μεγαλύτερο μέρος γυρίστηκε, εσωτερικά και εξωτερικά, σε χώρους του νησιού της Άνδρου, όπου και διαδραματίζεται η ιστορία) και των λοιπών προσώπων που πλαισιώνουν τους πρωταγωνιστές (κάτοικοι οι περισσότεροι της Άνδρου και όχι επαγγελματίες κομπάρσοι, ακόμη και αρκετοί δεύτεροι ρόλοι καλύφθηκαν από ερασιτέχνες Ανδριώτες ηθοποιούς). Αυτά τα έχουν γράψει κι άλλοι, εγώ θα σταθώ σ` αυτό που είπα και στην αρχή: ο κυρ Παντελής έκανε επιτέλους μια από τις μεγαλύτερες ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου, έβαλε στοίχημα με τον εαυτό του (όταν το ΕΚΚ του αρνήθηκε την όποια επιχορήγηση και η απάντησή του ήταν "Εγώ την ταινία θα την κάνω!") και το κέρδισε!
Στιγμιότυπα από τα γυρίσματα στις Στενιές (φωτ. stamOS)
Ο βαθμός που θα βάλω σήμερα στην καινούρια ταινία του κυρ Παντελή θα είναι αντικειμενικός και θα είναι σχεδόν άριστα! Και θα κλείσω με μια φράση που είδα σαν τίτλο σε ένα από τα πρώτα άρθρα που διάβασα για την ταινία: "Ευχαριστούμε Κύριε Βούλγαρη!"
Η "μεταμόρφωση" της αγοράς της Χώρας (φωτ. stamOS)
ΥΓ Είχα τη χαρά να δω την ταινία στον τόπο γέννησης και δημιουργία της, στον τόπο που ζω τα τελευταία 21 χρόνια, στον τόπο που αγαπάω από παιδί, πριν ακόμη την πρώτη έξοδό της στις Αθηναϊκές αίθουσες, και βγαίνοντας από την αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Άνδρου ένιωσα ότι έβγαινα μέσα από μια ιστορία που ήταν σα να την έζησα στ` αλήθεια. Κυρ Παντελή, με "ταξίδεψες" στον τόπο μου! Ευχαριστώ!
Το σχόλιο αυτό είναι αναδημοσίευση. Το ανάρτησα για πρώτη φορά, πριν από σχεδόν εφτά χρόνια, στην ιστοσελίδα cine.gr
Τις φωτογραφίες τράβηξα στα γυρίσματα κάποιων σκηνών, στα οποία είχα παρευρεθεί ως παρατηρητής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου