Αλέξανδρος Καΐρης (1913-1943)

Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και μια ανάρτηση (απόσπασμα από το "ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ") που είδα στο G+, θα ήθελα να κάνω μια αναφορά σε έναν από τους πολλούς αφανείς ήρωες του πολέμου του '40, το συμπατριώτη μας Αλέξανδρο Καΐρη, ανεβάζοντας το παρακάτω βίντεο. Πρόκειται για τη βιντεοσκόπηση μιας εκδήλωσης που διοργανώθηκε πριν δυο χρόνια, στο Δημοτικό Θέατρο Άνδρου, από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μεσαριάς-Κουμανής. Ήταν μια εκδήλωση μνήμης για τον ήρωα που έφυγε στα 30 του χρόνια, στην οποία μίλησαν ο Διονύσης Ρηγόπουλος και ο Διαμαντής Μπασαντής. Προβλήθηκε επίσης απόσπασμα από το ντοκυμαντέρ "ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ" από το αρχείο της ΕΡΤ (παραγωγή 1985), όπου μιλά ο Ρήγας Ρηγόπουλος. Στην εκδήλωση, που πραγματοπιοιήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2014, συμμετείχε μουσικά και η Χορωδία Μαθητών Γυμνασίου & Λυκείου Άνδρου.

Μέγκλα και Τζάμπα

Τι μου ήρθε τώρα;! Εντελώς ξαφνικά θυμήθηκα μια ιστορία για δυο λέξεις σχετικές μεταξύ τους και αντίθετες, αντώνυμες θα τις λέγαμε στα Νέα Ελληνικά, που δεν είναι ελληνικές, ή μάλλον όχι ακριβώς ελληνικές. Είχα ακούσει πριν χρόνια κάποια ερμηνεία τους, δεν το έψαξα περισσότερο (μάλλον δεν μ' ενδιέφερε) και έμεινα εκεί. Τώρα λοιπόν που μου ξαναήρθαν στο μυαλό, είπα να το ψάξω λίγο. Ιδού τα αποτελέσματα.

Συναυλίες συνέχεια

2ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου

Όποιος δεν έχει μυαλό, έχει ...Google!

(για να ...παινέψουμε και το "σπίτι" μας, που μας φιλοξενεί)

Μου αρέσει (αν ίσως δεν το έχετε ακόμα καταλάβει) να γράφω ιστορίες. Απλές. Μικρές. Τα είπαμε και στο εισαγωγικό σημείωμα του ιστολογίου μου. Από τη μια θέλω να καταγράφω τις σκέψεις μου. Από την άλλη να κοινοποιώ μουσικές που μου αρέσουν. Τα συνδυάζω λοιπόν και τα δυο και τα αναρτώ. Όπως έκανα και στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση με τους Pigbag.

Arena rock in Andros

Νομίζω πως είναι ο κατάλληλος τίτλος για να περιγράψει κάποιος μια συνηθισμένη συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Έτσι θα περιέγραφα ωστόσο και την παράσταση Βασίλης και Γιάννης: "Άντε να λύσουμε..." που έδωσαν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Γιάννης Ζουγανέλης στις 18 Αυγούστου στο Δημοτικό Στάδιο Άνδρου, στα πλαίσια (και αυτή) του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου. Βλέπετε το ροκ των σταδίων κυριάρχησε εκείνο το βράδυ, κι ας μην ήταν ο Παπακωνσταντίνου ο μόνος περφόρμερ.

Άνδρος - Καλοκαίρι - Θέατρο

Και πάλι 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου. Μια γρήγορη ματιά στα θεατρικά, τουλάχιστον στις παραστάσεις που παρακολούθησα. Λοιπόν, σίγουρα ξεχώρισαν αυτές των δύο (από τρεις συνολικά, την τρίτη δεν την είδα) τοπικών θεατρικών ομίλων, ο "Οιδίπους τύραννος" από τη Λαϊκή Σκηνή Άνδρου στις 20 Ιουλίου (την οποία είδα εκτός φεστιβάλ σε δεύτερο ανέβασμα το Σεπτέμβρη) και "Το Μεγάλο μας Τσίρκο" του Καμπανέλλη (και μουσική Ξαρχάκου) από τον Θεατρικό Όμιλο Άνδρου στις 29 Ιουλίου (παράσταση που επίσης ξανανέβηκε το Σεπτέμβρη).

2ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου

Αν υπάρχει κάτι που οπωσδήποτε πρέπει να γράψω, ένα θέμα με το οποίο πρέπει να ξεκινήσω τούτο το ιστολόγιο, αυτό είναι σίγουρα το Φεστιβάλ Άνδρου, το οποίο, ήδη από τον δεύτερο χρόνο διοργάνωσής του, χαρακτηρίστηκε ως διεθνές, φιλοδοξώντας, τα επόμενα χρόνια, να αναδειχτεί σε μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός της χώρας. Με καλλιτεχνικό διευθυντή τον μεγαλύτερο εν ζωή Έλληνα σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη (γνωστό και ως κυρ Παντελή), και με έμφαση στην ποιότητα αλλά και την ποικιλία θεαμάτων, μας χάρισε ήδη δύο καλοκαίρια γεμάτα καλλιτεχνική δραστηριότητα, σε ένα νησί δυο μόλις ώρες από την Αθήνα, στο νησί μου, στην Άνδρο.

Μουσικό ή όχι;

Για να δούμε που θα πάει αυτό το blog... Μια αρχική σκέψη ήταν να ξεκινήσω μια μουσική σελίδα, με σχόλια-κριτικές-ενημερώσεις γύρω από μουσικά θέματα. Το φανταζόμουν ακόμα και σαν υποκατάστατο μουσικής ραδιοφωνικής εκπομπής (αλλά χωρίς ραδιόφωνο). Μετά ήρθε το G+ όπου και πάλι αρκετές από τις αναρτήσεις μου ήταν μουσικού περιεχομένου, με ή χωρίς σχόλια, ενώ ταυτόχρονα έκανα μικρά σχόλια σε μουσικές αναρτήσεις άλλων.

Εν αρχή...

Ζήτημα πρώτο: όχι, δεν είμαι Cave-maniac, αν και ο τίτλος-υπότιτλος της σελίδας παραπέμπει (και) στον Νικόλα. Είμαι ωστόσο φαν του Nick Cave (γνωστός και ως ο Νικόλας ο Σπηλιάς, θα γράψω εννοείται κάποια στιγμή γι' αυτόν) και είναι προφανές πως ένας από τους καλύτερους, για μένα, δίσκους του έδωσε τον τίτλο και στο blog αυτό. Και μιας και έγινε η πρώτη αναφορά, ας ξεκινήσουμε το ιστολόγιο μουσικά!