Άνδρος - Οι πρώτες συναυλίες του καλοκαιριού

Λίγες μόνο μέρες πριν την έναρξη του φετινού 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου, το οποίο ανοίγει τις πύλες του στις 29 Ιουλίου με Σταμάτη Κραουνάκη, δόθηκαν στη Χώρα της Άνδρου δυο πολύ ενδιαφέρουσες συναυλίες, μία από καιρό αναμενόμενη με μεγάλο ενδιαφέρον, και μία έκπληξη της τελευταίας σχεδόν στιγμής! Κοινό χαρακτηριστικό των δύο συναυλιών ήταν η εμφάνιση για δεύτερη φορά στο νησί και των δυο καλλιτεχνών, αλλά και η guest εμφάνιση του του ενός στη συναυλία του άλλου! Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

1.  Ναυτικός Όμιλος Άνδρου, Παρασκευή 21 Ιουλίου

Ο Ναυτικός Όμιλος Άνδρου φαίνεται πως έκανε φέτος ένα άνοιγμα, διοργανώνοντας live βραδιές μέσα στο καλοκαίρι. Η μπροσούρα μάλιστα που έφτασε στα χέρια μου αναφέρει μέχρι και εμφάνιση των Goin' Through (!) μέσα στον Αύγουστο. Η πρώτη βραδιά όμως αυτής της σειράς διοργανώσεων του ΝΟΑ ήταν η μεγάλη έκπληξη του καλοκαιριού, καθώς δεν είχε προαναγγελθεί τίποτα μέχρι πέντε μέρες πριν! Ξαφνικά το βράδυ της Κυριακής είδαμε να κρεμάνε αφίσες για μια εμφάνιση του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα την Παρασκευή, στις εγκαταστάσεις του εντευκτηρίου του Ναυτικού Ομίλου, και εννοείται πως το επόμενο πρωί τρέξαμε να προμηθευτούμε εισιτήρια, καθώς ο χώρος είναι σχετικά περιορισμένος (σα να βρισκόμαστε σε κλαμπ με μια παρέα φίλων, όπως είπε κι ο Λαυρέντης). Τελικά ο "μικρός" χώρος φιλοξένησε, το βράδυ της 21ης Ιουλίου, γύρω στα 400 άτομα, όπως μάθαμε αργότερα. Καθόλου άσχημα δηλαδή για ένα χώρο δίχως προϊστορία στα live, και με συνήθεις θαμώνες μάλλον έξω από τα νερά του συγκεκριμένου καλλιτέχνη (πολλοί απ' τους οποίους ωστόσο ήταν κι αυτό το βράδυ εκεί). Βοήθησε και ο καιρός, καθώς ο αέρας είχε ζεσταθεί και πέσει, μετά από τα 6-7 μποφόρ και τις χαμηλές θερμοκρασίες των προηγούμενων ημερών, και η πρώτη απόπειρα του Ομίλου στέφθηκε με επιτυχία, παρά τα κάποια μικροπροβλήματα.

Η εμφάνιση του Μαχαιρίτσα ήταν η δεύτερη στην Άνδρο, λίγα μόλις χρόνια μετά από αυτή που είχε κάνει στο Γαύριο στα πλαίσια των καλοκαιρινών εκδηλώσεων "Γαυριώτικα", και ήταν όπως την περιμέναμε. Η μάλλον χλιαρή, από αμηχανία ίσως, ατμόσφαιρα των λίγων πρώτων λεπτών δεν άργησε να ζεσταθεί μετά την άμεση παρότρυνση του Λαυρέντη προς τον κόσμο να συμμετέχει και να τραγουδήσει μαζί του σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Έπαιξε και τραγούδησε όλο το γνωστό κι αγαπητό υλικό του, τραγούδια δικά του και άλλων συνθετών, με τον πολύ χαρακτηριστικό ερμηνευτικό τρόπο του, και νομίζω πως δεν απογοήτευσε κανέναν. Κορυφαίες στιγμές για μένα, χαρακτηριστικές της ιδιαίτερης ερμηνείας που προανέφερα, υπήρξαν "Τα βεγγαλικά σου μάτια" του Σέμση (σύνθεση που λατρεύω γενικά, αλλά νομίζω πως ο Μαχαιρίτσας την απογειώνει) και το "Ήτανε μια φορά" του Ξαρχάκου, μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς αλλά και τους θεατές, το οποίο αποτέλεσε και το φινάλε της βραδιάς.

Η δεύτερη έκπληξη της βραδιάς (πρώτη έκπληξη ήταν η ίδια η βραδιά) ήρθε από ένα θεατή (!) ο οποίος, αν και είχε προκαταβολικά δηλώσει πως δεν θα ανέβαινε στη σκηνή, ήταν αδύνατο να αρνηθεί την πρόσκληση του Λαυρέντη αλλά και την παρότρυνση του κοινού. "Αναγκάστηκε" λοιπόν ο Διονύσης Σαββόπουλος να πάρει μικρόφωνο και να τραγουδήσει το γνωστό "Και τι ζητάω" και να ξεσηκώσει τον κόσμο. Να αναφέρω εδώ ιδιαίτερα δύο ακόμη απ' τους συμμετέχοντες στο σχήμα του Μαχαιρίτσα: την Παυλίνα Βουλγαράκη, που συνόδεψε σε αρκετά κομμάτια το Λαυρέντη ενώ ερμήνευσε και κάποιες δικές της δημιουργίες, και τον Ιταλό βιρτουόζο κιθαρίστα Στιβ Τέσερ, μόνιμο συνεργάτη του τα τελευταία χρόνια, που έκανε φωνητικά αλλά και τραγούδησε στα ιταλικά, γαλλικά κι ελληνικά. Στα μείον της βραδιάς ήταν ο ήχος, κακός στην αρχή και μέτριος έως ανεκτός στη συνέχεια, κατόπιν παρέμβασης τοπικού τεχνικού αλλά και του Σαββόπουλου, λίγο μουντός και ασαφής θα έλεγα, ίσως λόγω του ανοιχτού χώρου με τα πολλά επίπεδα και τη θάλασσα τριγύρω.

2.  Ανοιχτό Θέατρο Άνδρου, Σάββατο 22 Ιουλίου

Την αμέσως επόμενη μέρα ακολούθησε μια πολυαναμενόμενη από καιρό συναυλία. Το Ίδρυμα Κυδωνιέως άνοιγε, για 23η συνεχόμενη χρονιά, την ετήσια θερινή του εικαστική έκθεση με το γενικό τίτλο "Πλόες". Στα πλαίσια των εγκαινίων λοιπόν διοργάνωσε, με ελεύθερη προσέλευση, συναυλία, στο Ανοιχτό Θέατρο Άνδρου, του σημαντικότερου ίσως τραγουδοποιού-τροβαδούρου Διονύση Σαββόπουλου, ο οποίος παρουσίασε τη φετινή του επετειακή παράσταση "Φορτηγό", για τα 50 χρόνια από τη δημιουργία και κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου με τον ίδιο τίτλο. Πολλά χρόνια πριν, ο Σαββόπουλος είχε εμφανιστεί ξανά στην Άνδρο, προσκεκλημένος του Ιδρύματος και τότε. Και βέβαια αυτή τη φορά κατάφερε να γεμίσει το "χιλιάρι" θέατρο ασφυκτικά (ακούστηκε πως ήταν περισσότερα από 1000 άτομα!)

Η παράσταση που είδαμε πρωτοπαρουσιάστηκε από το δημιουργό στα τέλη του 2016 και θα μπορούσε να λέγεται "Φορτηγό revisited", μιας και ήταν μια επιστροφή, με άλλη διάθεση και άλλο ήχο, στα 12 τραγούδια του "Φορτηγού", αλλά και σε κάποια ακόμη που είχαν λογοκριθεί και κοπεί τότε, και κυκλοφόρησαν εννέα χρόνια αργότερα στο δίσκο "10 χρόνια κομμάτια". Οι νέες ενορχηστρώσεις ήταν από ενδιαφέρουσες έως καταπληκτικές, όπως και οι περισσότερες ερμηνείες, από το Νιόνιο και την τετράδα των μουσικών που τον πλαισίωναν, σε άλλα τραγούδια κάνοντας φωνητικά και σε άλλα ερμηνεύοντας σόλο. Οι αρχικές, φτωχές ηχογραφήσεις του 1966 με κιθάρα και φωνή, πήραν σ' αυτή την παράσταση άλλες διαστάσεις, χωρίς ωστόσο να χάνεται η αρχική ατμόσφαιρα και η ουσία των κομματιών. Μάλιστα ο ίδιος ο Σαββόπουλος είπε ότι οι τωρινές ερμηνείες είναι ώριμες, σε αντίθεση με εκείνες του δίσκου, που ακουγόταν σαν ένα παιδί που το κυνηγούσαν! Το άλλο ενδιαφέρον σημείο της παράστασης ήταν οι, κάποιες φορές ατελείωτες, παρλάτες του Διονύση, εμβόλιμες ανάμεσα στα τραγούδια, όπου άλλοτε εξιστορούσε τις αφορμές που γέννησαν κάποια από αυτά, και άλλοτε αφηγούνταν ιστορίες και καταστάσεις συνυφασμένες με αυτά, από τα χρόνια εκείνα των 60's. Έτσι, ένας σχεδόν 30λεπτος δίσκος γέμισε, μαζί με τα οκτώ "κομμένα" και τις αφηγήσεις, ένα φουλ δίωρο πρόγραμμα, χωρίς η παράσταση να γίνει ούτε λεπτό βαρετή. Τα μόνα εκτός κύκλου τραγούδια που ακούστηκαν ήταν το  "Εμείς του '60", που αποτελούσε το φινάλε της παράστασης, ανασκόπηση αλλά και σύνδεση του χτες με το σήμερα του καλλιτέχνη και της γενιάς του, αλλά και η έκπληξη της βραδιάς: Η Φιλαρμονική του Μουσικού Συλλόγου Άνδρου, η οποία αρχικά υποδεχόταν στην είσοδο του θεάτρου τους θεατές καθώς προσέρχονταν, παίζοντας θέματα τραγουδιών του Σαββόπουλου, ανέβηκε στο τέλος της παράστασης στη σκηνή μαζί με το Νιόνιο και τον συνόδευσε στο "Ας κρατήσουν οι χοροί" χωρίς προηγούμενα να έχουν κάνει πρόβα μαζί!

Κορυφαίες στιγμές δεν θα μπορούσα να εντοπίσω στην παράσταση-συναυλία, θα ήθελα απλά να αναφερθώ στο εναρκτήριο κομμάτι, που υπήρξε και το εναρκτήριο στο δίσκο "Φορτηγό¨ και γενικότερα στη δισκογραφία του Σαββόπουλου, και που δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο: "Σε μια στιγμή ανάβουν τα φώτα, κι η μουσική μας φέρνει τους μάγους στη σκηνή!" ξεκινούν "Οι μάγοι", το πρώτο από τα τέσσερα μέρη των "Πλανόδιων" που ανοίγει το δίσκο, έτσι ξεκίνησε η παράσταση, έτσι ξεκίνησε ο Νιόνιος το ταξίδι του. Να συμπληρώσω τέλος ότι το Διονύση Σαββόπουλο συνόδεψαν στα όργανα, αλλά και στα φωνητικά και το τραγούδι, η "δική μας", ανδριώτισα, Κατερίνα Πολέμη (γνωστή για τη μουσική επένδυση της "Μικράς Αγγλίας" του Παντελή Βούλγαρη), η Εύη Μάζη, ο Θέμος Σκανδάμης και ο Δημήτρης Λάππας.