3ο Διεθνές Φετιβάλ Άνδρου

Εναρκτήρια συναυλία 29 Ιουλίου 2017

Πριν αρχίσω να γράφω αυτή την ανάρτηση, είχα σκεφτεί την εισαγωγική φράση, ωστόσο φαίνεται πως με πρόλαβε άλλος! Διαβάζοντας κάποια άρθρα σε ιστολόγια και εφημερίδες, σχετικά με τη συναυλία του Σαββάτου και κάποια παράλληλη εκδήλωση που έλαβε χώρα λίγες δεκάδες μέτρα πιο πέρα, την ίδια μέρα και ώρα, βρέθηκα μπροστά στην ίδια ακριβώς φράση: "Το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου ξεκίνησε συνεχίζοντας από εκεί που είχε σταματήσει το προηγούμενο". Η συγκεκριμένη φράση βέβαια είχε γραφτεί με τελείως διαφορετικό νόημα και ύφος, μάλλον αρνητικό θα έλεγα, από αυτό που πραγματικά συνέβη: ένας μεγάλος έλληνας δημιουργός έκλεισε το 2ο φεστιβάλ, ένας μεγάλος έλληνας δημιουργός άνοιξε το 3ο. Στις 3 Σεπτεμβρίου πέρσι είχε εμφανιστεί ο Θάνος Μικρούτσικος, μαζί με το Μίλτο Πασχαλίδη, στις 29 Ιουλίου φέτος άνοιξε αυλαία ο Σταμάτης Κραουνάκης.

Πριν προχωρήσω να κάνω μια διευκρίνιση. Είμαι ακροατής (φανατικός μάλιστα για πολλά χρόνια) των τραγουδιών του Κραουνάκη, ξεκινώντας από τα "Σκουριασμένα χείλη" του 1981 με τη Μοσχολιού, και δεν έχω σταματήσει έκτοτε να παρακολουθώ το έργο του, καθώς τον θεωρώ από τους σημαντικότερους έλληνες συνθέτες. Το ότι είμαι φαν του μουσικού έργου του δε σημαίνει βέβαια ότι συμφωνώ και με κάποιες καλλιτεχνικές αλλά και στυλιστικές επιλογές του. Αυτός ήταν ίσως και ο λόγος που δεν ξεκίνησα και πολύ ζεστά για το Ανοιχτό Θέατρο Άνδρου το βράδυ του Σαββάτου. Ήμουν της άποψης ότι προτιμώ να ακούω τα τραγούδια του από τους ερμηνευτές που τα έχουν τραγουδήσει, παρά να παρακολουθήσω τον ίδιο σε ένα live. Η εικόνα του πάνω στη σκηνή αλλά και οι ερμηνευτικές του ικανότητες (που φτάνουν σε σημεία υπερβολής και τα δύο) δεν είναι προφανώς το ελκυστικό κομμάτι των παραστάσεων του. Ο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, πληθωρικός Κραουνάκης, με τα κρεμασμένα πουκάμισα και φανελάκια, τις συχνά υπερβολικές κορώνες και την υπερβολή γενικά στην ερμηνεία, από βίντεο που είχα δει από εμφανίσεις του, με έκανε ως την τελευταία μέρα διστακτικό και αναποφάσιστο για το αν ήθελα να πάω στη συναυλία. Υπερίσχυσε τελικά η αγάπη μου για τη μουσική του αλλά και η περιέργειά μου να τον δω κι από κοντά!

Χρειάστηκαν μόλις τα δυο πρώτα τραγούδια για να με κάνουν να σκεφτώ "τελικά κάτι πολύ καλό θα δούμε απόψε!". Και δεν έπεσα έξω, καθώς η συνέχεια της βραδιάς εξελίχθηκε ακόμη καλύτερη. Η μουσικοθεατρική παράσταση "ΟΛΟΙ ΕΝΑ"-Φίλα με, πρωτοανέβηκε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τον Οκτώβριο του 2015, γνώρισε τεράστια καλλιτεχνική επιτυχία και παρουσιάστηκε στη συνέχεια σε όλη την Ελλάδα, ενώ ξανανέβηκε για δεύτερη χρονιά στον ίδιο χώρο. Η παράσταση "ΟΛΟΙ ΕΝΑ"-Φίλα με ...κι άλλο (όπως παρουσιάζεται το φετινό καλοκαίρι) είχε απ' όλα: είχε τις υπερβολές που ανέφερα πιο πάνω, αλλά είχε και πολύ συναίσθημα και πάθος! Είχε πολλή μουσική, όμως θα θέλαμε και πολύ περισσότερη, αφού δεν ακούστηκαν ούτε τα μισά από τα μεγάλα τραγούδια του -πως να χωρέσουν σε δυόμιση ώρες! Είχε και θεατρική παράσταση, πρόζα, χορευτικά, από τον Κραουνάκη και την "Σπείρα" του. Είχε κέφι, είχε συγκίνηση, είχε γέλιο, είχε πικρή σάτιρα. Είχε μεγάλη και συνεχή συμμετοχή από τον κόσμο σε όλη τη διάρκεια της παράστασης (μου έκανε εντύπωση το πόσοι γύρω μου γνώριζαν και τραγουδούσαν ακόμη και τα λιγότερο γνωστά τραγούδια που ακούστηκαν). Εν ολίγοις τα είχε όλα!

 

Ο Κραουνάκης ήταν αεικίνητος, ευρηματικός, ξεσηκωτικός, και κατάφερε να κρατήσει τον κόσμο όλη αυτή την ώρα καθηλωμένο. Το ίδιο κατάφεραν και οι συνεργάτες του Χρήστος Γεροντίδης, Σάκης Καραθανάσης, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώργος Στιβανάκης και Χάρης Φλέουρας, που έδωσαν εικόνα και κίνηση στις δημιουργίες του συνθέτη, και συνόδεψαν ερμηνευτικά πολλές από αυτές, ή τραγούδησαν σόλο κάποιες άλλες. Ακούστηκε πως οι πρόβες το προηγούμενο βράδυ κράτησαν μέχρι πολύ αργά τη νύχτα, για να μπορέσει να βγει άψογα η παράσταση! Αν και δεν υπήρχαν κοιλιές και όλο το πρόγραμμα ήταν στο ίδιο επίπεδο, δεν μπόρεσα να μην ξεχωρίσω κάποιες κορυφαίες στιγμές, οι οποίες και καταχειροκροτήθηκαν άλλωστε απ' τον κόσμο: τα ιδιαίτερα φωνητικά προσόντα του Μπουγιώτη, τη συγκλονιστική κορυφαία ερμηνεία του ίδιου στο "Σίδερο" (τρέμε Πρωτοψάλτη!), το θεατρικό μονόλογο του "μεθύστακα" Φλέουρα, το "Φίλα με" του Χρήστου Παπαδόπουλου, από τα καλύτερα που έχει ερμηνεύσει ο Κραουνάκης (και που έδωσε και τον υπότιτλο στην παράσταση, αν και δεν είναι δική του σύνθεση), "Το σύστημα", "Ο Άδωνις" (πάλι από Πρωτοψάλτη) σε μοναδική ερμηνεία-σόου από όλη την ομάδα, τα "Κόκκινα γυαλιά" που τα θεωρώ πάντα την κορυφαία μελωδία του συνθέτη. Το ορχηστρικό τρίο που συνόδευε μουσικά αποτελούνταν από τον Βασίλη Ντουμπρογιάννη, τον Βάιο Πράπα και τον Γιώργο Ταμιωλάκη.

Αντί επιλόγου

Πολλά γράφτηκαν στον ηλεκτρονικό τύπο για εκείνο το βράδυ. Όπως ανέφερα και στην εισαγωγή, το βράδυ της έναρξης του φεστιβάλ, στη Χώρα της Άνδρου και σχεδόν την ίδια ώρα, στην πλατεία Γηροκομείου, που βρίσκεται πολύ κοντά στο Ανοιχτό Θέατρο, γνωστή τηλεπαρουσιάστρια συμμετείχε στην παρουσίαση βιβλίου μαγειρικής ενός Ιερομόναχου. Αρθρογράφοι και αναγνώστες χωρίστηκαν στα δυο, υπερασπιστές της μιας εκδήλωσης και κατήγοροι της άλλης, λες και επρόκειτο για κάποια μονομαχία. Κατ' αρχάς οι δύο παράλληλες εκδηλώσεις αφορούσαν εντελώς διαφορετικό κοινό. Κατά δεύτερο ο κόσμος ήταν έτσι κι αλλιώς τόσο πολύς που δεν υπήρχε θέμα για το αν θα γέμιζαν και η πλατεία και το θέατρο. Ειπώθηκαν πολλά πικρόχολα σχόλια και κακίες για την εκδήλωση του φεστιβάλ, που αφορούσαν ακόμη και προσωπικά τον Κραουνάκη, όπως ότι οι 2500 της πλατείας "έσπασαν" τον κόσμο της συναυλίας (σε ένα θέατρο 900 θέσεων μαζεύτηκαν 800 θεατές, το πολύ να πήγαιναν άλλοι 100!), ή ακόμη και ότι η συναυλία (αλλά και ο θεσμός του Φεστιβάλ Άνδρου συνολικά) αποτελούσε κομματική συγκέντρωση! Το συμπέρασμα πάντως, από όσους παραβρεθήκαμε στην παράσταση του Κραουνάκη, είναι ένα: επρόκειτο για το συγκλονιστικότερο άνοιγμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου στα τρία χρόνια ύπαρξής του! Καλή συνέχεια και στο υπόλοιπο πρόγραμμα!

Εκτός προγράμματος

...Και η καλή συνέχεια δεν άργησε να έρθει! Αν και δεν είχε ανακοινωθεί στο αρχικό πρόγραμμα, λίγες μέρες πριν την έναρξη του 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου αναρτήθηκαν αφίσες για την προβολή, στις 2 Αυγούστου, της παράστασης όπερας "Nabucco" του Γκιουζέπε Βέρντι με τον Πλάθιντο Ντομίνγκο στον ομώνυμο ρόλο για πρώτη φορά, σε βίντεο από τις HD live προβολές της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης, παράσταση που είχε μεταδοθεί ζωντανά σε όλο τον κόσμο στις 7 Ιανουαρίου. Η παρουσίαση όπερας στα πλαίσια του φεστιβάλ, έστω και σε βίντεο προβολή, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, η παράσταση ήταν απόλαυση για τους λίγους που την παρακολουθήσαμε, και θα περιμένουμε και συνέχεια.