"Βάτραχοι" στο φεστιβάλ...

Πανηγυρικά έριξε αυλαία, την Τετάρτη 22 Αυγούστου, το 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου, με την ευχή μάλιστα, στην έναρξη της παράστασης, του καλλιτεχνικού διευθυντή Παντελή Βούλγαρη "Και του χρόνου!". Σε ένα κατάμεστο Ανοιχτό Θέατρο, με αρκετούς θεατές όρθιους, έγινε το γκραν φινάλε με τη θεατρική παράσταση της κωμωδίας - σάτιρας του Αριστοφάνη "Βάτραχοι", και με το πολύ δυνατό πρωταγωνιστικό κουαρτέτο (αλφαβητικά) των Αντώνη Καφετζόπουλου, Λάκη Λαζόπουλου, Δημήτρη Πιατά και Σοφίας Φιλιππίδου. Εξίσου δυνατός όμως ήταν και ο (10μελής, αν δεν κάνω λάθος) χορός, όπου "αλώνισαν" τη σκηνή (αλλά και ...κάτω από αυτή!) παίζοντας, χορεύοντας και τραγουδώντας. Και λέω "κάτω", καθώς η υπερυψωμένη σκηνή ήταν γεμάτη καταπακτές, από τις οποίες ξεπρόβαλαν, άλλοτε ως νεκροί του Άδη, άλλοτε ως ...κουνελάκια και άλλοτε ως βάτραχοι, τα μέλη του χορού. Τους ηθοποιούς και το χορό συνόδευαν επί σκηνής και τρεις περφόρμερ-μουσικοί (με, πολλές φορές, ιδιαίτερα και ευρηματικά μουσικά περάσματα). Το ιδιαίτερα λιτό / αφαιρετικό σκηνικό συμπλήρωναν, στις σκηνές όπου ήταν απαραίτητο, μόνο δυο πόρτες και η βάρκα για τον Αχέροντα, τα οποία συναρμολογούνταν και αποσυναρμολογούνταν επιτόπου από τον ίδιο το θίασο. Κατά τ' άλλα, η σκηνοθεσία βασιζόταν κυρίως στους φωτισμούς, που απέδιδαν ευρηματικά τους χώρους.

Χαρακτηριστικό σε αυτή την απόδοση του έργου ήταν ο συνδυασμός αρχαίων και σύγχρονων στοιχείων. Το κείμενο γενικά δεν είχε αποκλίσεις από το πρωτότυπο πλην λίγων σημείων όπου χρησιμοποιούνταν αναφορές στη σύγχρονη εποχή και σε σημερινές καταστάσεις. Και σκηνοθετικά υπήρχαν αναφορές σε σύγχρονα πρόσωπα και καταστάσεις, όπως για παράδειγμα η απόδοση του φύλακα του Άδη ως γερμανού φρουρού και η χρησιμοποίηση της τεχνικής του Θεάτρου Σκιών του Καραγκιόζη. Η παράσταση, χωρίς διάλειμμα, κατάφερε να κρατήσει, ολόκληρο το δίωρο, το ενδιαφέρον των θεατών (που ενδεχομένως να μην ήταν και πολύ συνηθισμένοι στην παρακολούθηση αρχαίου δράματος), ενώ ξεκίνησε σπαρταριστά, με άφθονο γέλιο, με τις ξεκαρδιστικές ατάκες του Λαζόπουλου ως δούλου Ξανθία. Ο Λαζόπουλος, με τη δική του χαρακτηριστική ερμηνεία, απέδωσε εξίσου ιδιαίτερα και το ρόλο του ποιητή Ευριπίδη (και στους δυο ρόλους χρησιμοποίησε ερμηνευτικούς τρόπους που έχουμε γνωρίσει από τους "Δέκα μικρούς Μήτσους"). Απολαυστικοί όμως ήταν και οι άλλοι τρεις, η Φιλιππίδου ως Απόλλωνας-μεταμφιεσμένος-σε-Ηρακλή, ο Πιατάς ως φύλακας του Άδη, και ο Καφετζόπουλος ως ο έτερος ποιητής Αισχύλος.

Τον αγώνα μεταξύ των δύο ποιητών κέρδισε ο Αισχύλος. Ομως, εκείνο το βράδυ κέρδισε τελικά η ποίηση. Μας έμεινε ωστόσο η απορία: ποιο ρόλο τελικά παίζουν οι βάτραχοι σ' αυτή την ιστορία; (οι οποίοι, σημειωτέον, εμφανίζονται σε ένα μόνο χορικό του έργου!)

(Για περισσότερες φωτογραφίες από την παράσταση εδώ).