Τους Raining Pleasure είχα την τύχη (κυριολεκτικά) να τους δω για μία και μοναδική φορά πριν 14 χρόνια. Μιλάω για τύχη, καθώς εκείνες τις μέρες που έκαναν την επετειακή τους εμφάνιση στην Πάτρα, για τα 20χρονά τους στα μουσικά πράγματα, έτυχε να βρίσκομαι εκεί για προσωπικούς λόγους (όψιμες ...σπουδές!), και χωρίς να γνωρίζω από πριν για την εμφάνιση αυτή. Το ανακάλυψα τυχαία από αφίσες στους δρόμους της Πάτρας και, εννοείται, προγραμμάτισα να πάω να τους δω. Την εποχή εκείνη κάναμε και "Το Ξεχασμένο Πηγάδι", μια ραδιοφωνική μουσική εκπομπή μαζί με ένα φίλο (ο οποίος ήταν επίσης φαν του γκρουπ και τον πήρα αμέσως τηλέφωνο μόλις έμαθα για το λάιβ, όμως δεν κατάφερε να έρθει τελικά). Η εμφάνιση εκείνη, για την οποία είχα γράψει και ανασκόπηση στο ιστολόγιο της εκπομπής μας, ήταν μάλλον και από τις τελευταίες τους (αν όχι η τελευταία, δεν το θυμάμαι αυτό με σιγουριά), λίγο πριν το σχήμα πέσει σε απραξία, καθώς ο Vassilikos ξεκινούσε προσωπικό project. Μαθαίνοντας λοιπόν, φέτος την άνοιξη, περί επανασύνδεσης και επανεμφάνισής τους στη σκηνή, εννοείται πως θέλησα να τους ξαναδώ, σε μια ακόμα επετειακή εμφάνιση.
15 χρόνια μετά την εμφάνιση της Πάτρας, 14 χρόνια απραξίας, "14 χρόνια πιο χοντροί" όπως είπε αυτοσαρκαστικά ο Βασιλικός στον πρόλογό του, και να 'μαστε πάλι, στην Αθήνα αυτή τη φορά, στο εμβληματικό Θέατρο Λυκαβηττού, να ξαναβλέπουμε μαζί επί σκηνής τον Vassilikos, τον X-Jeremy και τον Jay, συνεπικουρούμενους από έναν κιμπορντίστα, το όνομα του οποίου δεν πληροφορήθηκα. Λοιπόν έχω να πω το εξής: όσο εμβληματική και δυνατή ήταν εκείνη η εμφάνισή τους το '09 στην Πάτρα, άλλο τόσο εμβληματική και δυνατή ήταν κι αυτή εδώ η εμφάνιση επανασύνδεσης του '24! Σα να μη πέρασε μια μέρα! Το σχήμα ακούστηκε πολύ κεφάτο και εξαιρετικά δεμένο, λες κι όλο αυτό το διάστημα σιγής των 14 χρόνων έπαιζαν αδιάκοπα, σε κάποιο κόσμο μυστικό, κρυφά απ' τους φαν τους! Οι συνθέσεις τους ακούστηκαν φρέσκες και ταυτόχρονα τόσο πολύ γνωστές, λες και ήταν χθες ακόμα που τις ακούγαμε, από το '95 που κυκλοφόρησαν οι πρώτες ηχογραφήσεις τους, με το CD "The New Local Jazz Rock Scene: Δυτική Ακτή '96" (ένα compilation του μουσικού περιοδικού Ποπ+Ροκ), μέχρι και το τελευταίο τους άλμπουμ του '07. Το γκρουπ κάλυψε ολόκληρη σχεδόν αυτή την περίοδο, καθώς "το πιο παλιό κομμάτι μας" όπως είπε ο Βασιλικός, που ακούστηκε εκείνη τη βραδιά, ερχόταν από το 1998 ("Nostalgia"). Φυσικά την τιμητική του είχε το "Flood: (coming of a) Great Quantity of Water" toy 2001, ο πιο καλοπουλημένος δίσκος τους, με κομμάτια όπως τα θρυλικά "Fake" και "Capricorn" (που είχε χρησιμοποιήσει γνωστή τότε εταιρία κινητής τηλεφωνίας στα τηλεοπτικά της σποτ), αλλά και "Only Through You", "The Approaching of the Hour", "Song of the Wolf", "Ride-A-Loop", "Free", "Another Song", "Sacrifice" και στο δεύτερο encore "All This Beauty", σχεδόν δηλαδή ολόκληρο το άλμπουμ! Εκτός από τα "Fake" και "Capricorn", όπου έγινε ο αναμενόμενος χαμός στο πλήθος, το οποίο είχε αρχίσει ήδη να εγκαταλείπει τις κερκίδες και να συγκεντρώνεται στην πλατεία, μπροστά ακριβώς από τη σκηνή, άλλη μία δυνατή στιγμή, (όπως και τότε, στην Πάτρα, που έγραφα και στο "Ξεχασμένο Πηγάδι") ήταν το "A Ring (Forwards + Backwards)", από τα δυναμικότερα κομμάτια τους κι από τα πιο αγαπημένα μου.
Ξεχωριστές στιγμές υπήρξαν και δύο από τα τέσσερα κομμάτια που ακούστηκαν στο πρώτο encore, διασκευές και τα δύο, πολύ αγαπητές στο κοινό τους: το "Dancing Queen" των Abba, που πάντα ξεσηκώνει το πλήθος σε χορό, και ο "Kemal" από το "Reflections" του Μάνου Χατζιδάκι, που το συγκρότημα ηχογράφησε ολόκληρο και κυκλοφόρησε το 2005, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προσέγγιση/διασκευή, σύγχρονη στο άκουσμα και ταυτόχρονα με σεβασμό στην αρχική ηχογράφηση των New York Rock & Roll Ensemble το 1970, αλλά και στο Χατζιδακικό ύφος. Μόνη "απογοήτευση" για κάποιους από εμάς ήταν η απουσία του "Dedication" (πάλι από το "Reflections"), που το θεωρούσαμε must και το ζητούσαμε επίμονα (βέβαια, και στην εμφάνιση της Πάτρας τότε, πάλι τον "Κεμάλ" μόνο είχαν ερμηνεύσει από το δίσκο αυτό). Στο πρώτο, και ακόμα περισσότερο στο δεύτερο encore, οι κερκίδες είχαν σχεδόν αδειάσει και η πλατεία είχε γεμίσει, αφού είχαμε πλέον κατέβει σχεδόν όλοι! Για τον Βασιλικό τα έχω ξαναγράψει και στο "Ξεχασμένο Πηγάδι": εξαιρετικός πάντα ερμηνευτής, με κλασικές σπουδές στο τραγούδι, και ταυτόχρονα απολαυστικός περφόρμερ πάνω (και κάτω, όταν αποφασίζει, όπως και αυτή τη βραδιά την ώρα που έπαιζαν το "A Ring", να κατέβει και να γίνει ένα με τον κόσμο!) στη σκηνή. Τον απόλαυσα για άλλη μια φορά.
Στη συναυλία τους αυτή οι Raining Pleasure κάλυψαν το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας τους και γέμισαν με δύο απολαυστικές ώρες τη σκηνή του Θεάτρου Λυκαβηττού, λίγο πριν τις 9:30 και σχεδόν ως τις 11:30 (η εμφάνισή τους ήταν κανονικά προγραμματισμένη για τις 9). Με το τέλος και του δεύτερου encore ("All This Beauty"), αρχίσαμε να κατεβαίνουμε το λόφο του Λυκαβηττού γεμάτοι, έχοντας παρακολουθήσει ένα λάιβ που, πολλοί από εμάς, το περιμέναμε πώς και πώς για χρόνια. Πολλοί από τους θεατές ήμασταν μάλλον μεγάλης κυρίως ηλικίας αλλά, όπως συμβαίνει και σε πολλά άλλα λάιβ, υπήρξαν και πολλοί νέοι, που γνώριζαν τα τραγούδια του γκρουπ και που απόλαυσαν τη βραδιά αυτή εξίσου με εμάς.
Το Rockwave Night της Παρασκευής άνοιξε, γύρω στις 8 και μισή, άλλο ένα εκτός Αθηνών σχήμα, οι Θεσσαλονικείς Ta Toy Boy, οι οποίοι γέμισαν το θέατρο με indie pop ήχους, για σχεδόν τρία τέταρτα της ώρας. Πρόκειται για ένα γκρουπ που υπάρχει εδώ και λίγα χρόνια (σχηματίστηκαν το 2017), και έχει ήδη δύο κυκλοφορίες στο ενεργητικό του. Ο κόσμος, την ώρα που βγήκαν, δεν ήταν και τόσο πολύς, όμως φάνηκε πως ήταν αρκετοί εκείνοι που ήξεραν τα τραγούδια του συγκροτήματος. Εν ολίγοις, το γκρουπ ακούστηκε ιδιαίτερα ευχάριστα και υπήρξε μια πολύ καλή εισαγωγή για ότι θα ακολουθούσε μία ώρα μετά.
Το gossip της βραδιάς: ανάμεσα στους θεατές, και πολύ κοντά μου στις κερκίδες, ήταν και η σπουδαία (Χατζιδακική) ερμηνεύτρια Έλλη Πασπαλά (μετά του συζύγου και σαξοφωνίστα Ντέιβιντ Λιντς), η οποία στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με τους Raining Pleasure, και η οποία είχε συμμετάσχει, μαζί με άλλους φίλους του γκρουπ, και σε εκείνη τη θρυλική συναυλία της Πάτρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου