Μουσικές ιστορίες, ξανά...

Το έχω ξαναγράψει και παλιότερα εδώ, (αναφερόμενος όμως τότε στην κρατική τηλεόραση): ας είναι καλά η ΕΡΤ με το κρατικό ραδιόφωνο! Έτσι μπορούμε κι ακούμε τραγούδια ξεχασμένα, τραγούδια που δεν πρόκειται ν' ακούσουμε πουθενά αλλού! Αυτό έγινε και σήμερα το πρωί, στο δρόμο για τη δουλειά, με το Δεύτερο Πρόγραμμα. Η ακρόαση δύο τραγουδιών υπήρξε η αιτία για τούτην εδώ την ανάρτηση. Το ένα ήταν του Μπομπ Ντίλαν, ερμηνευμένο από τον ίδιο, και το άλλο των America, σε διασκευή.

Ποιος θυμάται τους Pavlov's Dog;

Οι παλιοί ενδεχομένως από το '75, όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος τους μεγάλος δίσκος "Pampered Menial". Οι ...λιγότερο παλιοί από τις ελληνικές επανεκδόσεις του '81 των δύο ως τότε επίσημων κυκλοφοριών τους, όταν το ραδιόφωνο έπαιζε κατά κόρον το χιτ του πρώτου δίσκου, κυρίως μέσα από τις διαφημιστικές εκπομπές της ελληνικής CBS (με παρουσιαστή το Γιώργο Πολυχρονίου - G Poly). Αλλά και οι νεότεροι, δε μπορεί, κάπου θα έχουν ακούσει τη "Julia", με τη χαρακτηριστική εκείνη ερμηνεία του Ντέιβιντ Σέρκαμπ και τις απίστευτες υψηλές του νότες (πολλοί είχαμε μπερδευτεί τότε που τον πρωτακούσαμε, πιστέοντας πως επρόκειτο για τραγουδίστρια με ιδιαίτερη φωνή!). Δεν το γνωρίζω, δεν το έχω ψάξει, είμαι όμως σχεδόν βέβαιος πως εκείνες οι επανεκδόσεις του '81 πούλησαν στη χώρα μας πολύ περισσότερο από τις πρώτες, και είναι εκείνες που έκαναν το γκρουπ ένα από τα πολυαγαπημένα των Ελλήνων ροκ φανς στη δεκαετία του 80. Και να σκεφτεί κανείς ότι στην πατρίδα τους τη δεκαετία του 70 έκαναν τόσο χαμηλές πωλήσεις, που η Columbia είχε αρνηθεί να κυκλοφορήσει το τρίτο τους άλμπουμ και έτσι η μπάντα τελικά διαλύθηκε, μόλις το 1977!

Άρωμα Κυκλάδων

Άρωμα Κυκλάδων χαρακτηρίζει το φετινό 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου. Και οι λόγοι πολλοί. Ήδη η έναρξη έγινε με ένα Κυκλαδίτικο ερασιτεχνικό θεατρικό σχήμα, τη Λαϊκή Σκηνή Άνδρου, με τον "Πλούτο" του Αριστοφάνη, όπως ήδη έγραψα πριν λίγες μέρες, ενώ το φινάλε, που θα πραγματοποιηθεί στις 20 Αυγούστου, θα μας φέρει τον Θεατρικό Όμιλο Σύρου "Απόλλων" με την "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή. Ένα άνοιγμα προς τις υπόλοιπες Κυκλάδες που, όπως υποσχέθηκε ο καλλιτεχνικός διευθυντής Παντελής Βούλγαρης, θα είναι η αρχή για μια ευρύτερη συνεργασία με καλλιτεχνικά σχήματα και από άλλα γειτονικά μας νησιά.

Αλλά και η δεύτερη του φετινού φεστιβάλ πάλι άρωμα Κυκλάδων είχε, καθώς την Παρασκευή 2 Αυγούστου απολαύσαμε, υπό τη διεύθυνση του Νίκου Κυπουργού, την Ορχήστρα των Κυκλάδων, ένα μουσικό σχήμα που δημιουργήθηκε από το συνθέτη το 2010, από μια ομάδα ερασιτεχνών και επαγγελματιών μουσικών που ζουν στη Σύρο. Αλλά δεν απολαύσαμε μόνο αυτούς, καθώς ο Μουσικός Σύλλογος Άνδρου συμμετείχε στην παράσταση αυτή, τόσο με τα χορωδιακά τμήματά του όσο και με τη Φιλαρμονική του.

           

Με πολυμελή ορχήστρα αλλά και με πέντε φρέσκες πολύ καλές φωνές (Ρένα Βέργου, Γιάννης Γαραντζιώτης, Ελίτα Κουνάδη, Νίκος Στόκας και Έλσα Χαραλάμπους), το Ανοιχτό Θέατρο γέμισε με τις πάντα ξεχωριστές μελωδίες του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Ξαρχάκου, του Μαρκόπουλου, του Σαββόπουλου, του Λοΐζου αλλά και νεότερων, όπως της Καραΐνδρου, του Ξυδάκη, του Παπάζογλου, του Κραουνάκη, του Καλατζόπουλου και φυσικά του Κυπουργού, μελωδίες που έχουν ντύσει μοναδικά δημιουργίες του Ελληνικού αλλά και του Διεθνούς κινηματογράφου. Μιλάμε για ταινίες του Κακογιάννη, του Κούνδουρου, του Καζάν, του Σακελλάριου, του Δημόπουλου, του Βούλγαρη, του Φέρρη, του Δαμιανού, του Παναγιωτόπουλου, αλλά και του Ντασέν, του Μακαβέγιεφ, του Λιούμετ, ταινίες που έχουν σφραγιστεί από τις μουσικές των σημαντικών αυτών Ελλήνων συνθετών.

Η απόδοση, τόσο των τραγουδιών όσο και των ορχηστρικών κομματιών, βρισκόταν σε πολύ υψηλά επίπεδα, η Παιδική, η Νεανική και η Μικτή Χορωδία Μου.Σ.Α. απέδωσαν μοναδικά τα τραγούδια στα οποία συμμετείχαν, ενώ δεν μπορώ να μην αναφερθώ ιδιαίτερα σε τρεις ξεχωριστές στιγμές της συμμετοχής του Συλλόγου. Στην πρώτη, η Φιλαρμονική Μου.Σ.Α. συνόδεψε δυναμικά, με τα κρουστά και τα πνευστά, την Ορχήστρα των Κυκλάδων στο "Τσίρκο του Νίνο", ένα φόρο τιμής του Κυπουργού στις μουσικές του Νίνο Ρότα από ταινίες του Φελίνι, ένα πολύ μικρό αφιέρωμα σε ένα τεράστιο κινηματογραφικό συνθέτη.

       

Στη δεύτερη, οι τρεις χορωδίες του Συλλόγου, Παιδική, Νεανική και Μικτή, ερμήνευσαν τα "Λουστράκια" από το "America America" του Ελία Καζάν.

           

Η τρίτη ξεχωριστή στιγμή ήταν το φινάλε της παράστασης με όλους τους συντελεστές επί σκηνής: την Ορχήστρα των Κυκλάδων, τα πνευστά της Φιλαρμονικής, τους πέντε τραγουδιστές και τις τρεις Χορωδίες του Μουσικού Συλλόγου, σε μια συγκινητική ερμηνεία στο ιδιαίτερα αγαπημένο "Μια πόλη μαγική" του Χατζιδάκι (ο οποίος, όπως ήταν αναμενόμενο, είχε τη "μερίδα του λέοντος" για μια ακόμη φορά σε αφιέρωμα Ελλήνων κινηματογραφικών συνθετών, με τα μισά από τα κομμάτια της βραδιάς! Μη ξεχνάμε άλλωστε πως ο Κυπουργός υπήρξε για χρόνια στενός συνεργάτης του Χατζιδάκι). Ένα φινάλε που δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο και που άφησε μια υπέροχη γλυκιά ανάμνηση της συναυλίας τις επόμενες μέρες.

Να σημειώσω εδώ ότι για πρώτη φορά εφέτος η ετήσια καλοκαιρινή συναυλία της Φιλαρμονικής (από την οποία σύντομα θα έχω ολοκληρωμένο βίντεο) δεν πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του φεστιβάλ, αλλά λίγες μέρες νωρίτερα. Είναι η δεύτερη από τις τοπικές καλλιτεχνικές ομάδες, μετά το Θεατρικό Όμιλο Άνδρου, που βρίσκεται αυτή τη χρονιά εκτός προγράμματος, και είναι ίσως το μεγαλύτερο παράπονό μου για το φετινό 5ο Φεστιβάλ.

"Σαν νερό..."

 

Νερό: πηγή ζωής, απαραίτητο συστατικό για την ίδια την ύπαρξή της, αλλά και το σύμβολο της ζωής. Ή ακόμα η ίδια η ζωή. Με αυτή την αρχική σκέψη στο μυαλό, ακούγοντας τον τίτλο της φετινής (ξανά στην Άνδρο μετά από χρόνια) έκθεσης ζωγραφικής του συντοπίτη μας Γιώργου Σαλταφέρου, και προϊδεασμένος και από τη φωτογραφία της αφίσας, υποψιάστηκα ότι αυτό που θα συναντούσα θα ήταν πίνακες γεμάτοι ζωή. Και δεν έπεσα έξω...

Έναρξη για το 5ο Φεστιβάλ

"Αργά το απόγευμα, για άλλη μία φορά, να συναντηθούμε στο Ανοιχτό Θέατρο της Χώρας περιμένοντας να αρχίζουν να σβήνουν τα φώτα, να αφήσουμε στη μέση μία φιλική κουβέντα για να ακούσουμε το ρυθμό της καρδιάς μας να συναντάει τις πρώτες στιγμές της νυχτερινής εμπειρίας.
Αφορμή το θέατρο, η μουσική, ο χορός και το δικαίωμα στο χειροκρότημα που το αξίζουν οι καλλιτέχνες που μας επισκέπτονται.
Ας νιώσουμε περήφανοι γι’ αυτά που έχουμε καταφέρει στα χρόνια της έντασης και της αμφισβήτησης."

Παντελής Βούλγαρης

Το "42" ήταν ο αριθμός τους!

Το διήμερο 21 με 22 Ιουνίου στην Τήνο, στο Κλειστό Γυμναστήριο "Τήνια 1895", ολοκληρώθηκε το πρωτάθλημα μπάσκετ κατηγορίας παμπαίδων, στα πλαίσια του φετινού Πρωταθλήματος Κυκλάδων. Στο final four της κατηγορίας συμμετείχαν τέσσερις ομάδες από ισάριθμα νησιά, μεταξύ των οποίων και η Άνδρος για πρώτη φορά!

Αγροτικά, γαστρονομικά και καλλιτεχνικά...

Γιορτή Λεμονιού στην Άνδρο

Για μια ακόμη χρονιά διοργανώθηκε την Κυριακή 16 Ιουνίου, στο Παλιό Παγοποιείο Μαντζαβελάκη, έκθεση στα πλαίσια της Γιορτής Λεμονιού Άνδρου, του πλέον χαρακτηριστικού αγροτικού προϊόντος του νησιού, του οποίου η παραγωγή υπήρξε σε παλιότερες εποχές πολύ μεγάλη και το λεμόνι ήταν το βασικό εξαγώγιμο προϊόν.

5ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου

Από τον περασμένο Σεπτέμβρη ακόμη ήθελα να γράψω, και μάλιστα το είχα ξεκινήσει, για τα πρώτα τέσσερα χρόνια του Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου. Ενός φεστιβάλ που από την αρχή φιλοδόξησε να έχει αναφορές και πέρα από τα Ελληνικά σύνορα, εξ ου και ο τίτλος του. Έχοντας λοιπόν το φεστιβάλ ολοκληρώσει ένα πρώτο κύκλο, γνωριμίας περισσότερο με το κοινό, θεώρησα πως ήταν η σωστή στιγμή για ένα πρώτο απολογισμό. Όχι επίσημο, ούτε πλήρη, ούτε ενδεχομένως και αντικειμενικό. Προσωπική μου άποψη ήταν πως διαφαινόταν ότι από το επόμενο, δηλαδή το φετινό, καλοκαίρι θα διαμορφωνόταν ένας νέος χαρακτήρας στον τρόπο διοργάνωσης αλλά και στις καλλιτεχνικές επιλογές του θεσμού αυτού ώστε, αν η αλλαγή (η ωρίμανση αν θέλετε) αυτή πετύχαινε, τότε θα μπορούσαμε πλέον να μιλάμε για ένα εδραιωμένο και καταξιωμένο καλλιτεχνικό γεγονός, όχι μόνο στα στενά τοπικά πλαίσια της  Άνδρου, αλλά πραγματικά πανελλήνιας, ίσως και διεθνούς ακόμη εμβέλειας. Τελικά την ανασκόπηση αυτή δεν την ολοκλήρωσα ποτέ, αλλά νομίζω πως τώρα πλέον, μετά και από την ανακοίνωση των παραστάσεων του προγράμματος της 5ης σεζόν, είναι η κατάλληλη στιγμή. Και αυτό γιατί φαίνεται όντως η αλλαγή κατεύθυνσης που είχα από πέρισυ προβλέψει. Μια σημείωση άλλωστε στις γενικές πληροφορίες της ιστοσελίδας του φεστιβάλ το ξεκαθαρίζει: "Βασικός κορμός του Φεστιβάλ κάθε χρόνο είναι οι θεατρικές παραστάσεις."

Έχουμε λοιπόν ένα φεστιβάλ που, ενώ ξεκίνησε κυρίως με συναυλίες και λιγότερο με θεατρικά και χορό, εμπλουτίστηκε στο δεύτερο κιόλας χρόνο του με πολύ περισσότερες επιλογές: κινηματογραφικές προβολές, ζογκλέρ στους δρόμους της Χώρας, συναυλίες και σε άλλους χώρους εκτός του Ανοιχτού Θεάτρου, ακόμη και κουκλοθέατρο, για να επανέλθει το 2019 σχεδόν στη μορφή που το πρωτογνωρίσαμε, μόνο με λιγότερη πλέον έμφαση στα μουσικά. Η πρεμιέρα του ωστόσο το 2015 δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο δυναμική, και ταυτόχρονα η πρώτη από μια σειρά εκπλήξεων που ακολούθησαν: αν και δεν υπήρξα ποτέ ένθερμος θαυμαστής του συγκροτήματος Πυξ Λαξ αλλά και των μελών του στις προσωπικές καριέρες τους, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι με εξέπληξε ευχάριστα η εμφάνιση του Φίλιππου Πλιάτσικα μαζί με τον Γιάννη Μηλιώκα, σε ένα πολύ καλό live που εγκαινίασε το νέο θεσμό, έκπληξη που άφησε μεγάλες προσδοκίες για τη συνέχειά του. Από τον πρώτο κιόλας χρόνο διεξαγωγής του, το φεστιβάλ δε δίστασε να φιλοξενήσει και τοπικές καλλιτεχνικές ομάδες, όπως ο Θεατρικός Όμιλος Άνδρου (στις "Εκκλησιάζουσες" του Αριστοφάνη, στις 2 Αυγούστου) και η Φιλαρμονική του Μουσικού Συλλόγου Άνδρου, της οποίας η καθιερωμένη καλοκαιρινή συναυλία του 15αύγουστου εντάχθηκε στα πλαίσια του φεστιβάλ (για να βρεθεί για πρώτη φορά εφέτος ξανά εκτός των φεστιβαλικών εκδηλώσεων!). Άλλες ενδιαφέρουσες βραδιές του 1ου φεστιβάλ ήταν η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου "Τρωάδες" του Ευρυπίδη, η τζαζ συναυλία του σχήματος Trilogia (Τρανταλίδης, Σαμαράς, Κοντραφούρης), "Η γοητεία του θορύβου" με τον κρουστό Γεράσιμο Τσαγκαράκη και η συναυλία της Κατερίνας Πολέμη. Το ίδιο καλοκαίρι εμφανίστηκε και η Δήμητρα Γαλάνη με το σχήμα Chronos Quartet, ένα λάιβ που δε με άφησε ιδιαίτερα ικανοποιημένο, καθώς η εμφάνιση της Γαλάνη (μεγάλη ερμηνεύτρια που εκτιμώ ιδιαίτερα) ήταν κατώτερη των προσδοκιών μου.

Τον επόμενο χρόνο, όπως είπαμε, οι εκπλήξεις διαδέχονταν η μία την άλλη, και το φεστιβάλ "μεγάλωσε" γρήγορα, τόσο σε διάρκεια όσο και σε πλήθος αλλά και ποικιλία εκδηλώσεων, ξεκινώντας μετά τα μέσα Ιουλίου και τελειώνοντας θριαμβευτικά στις 3 του Σεπτέμβρη, με τη μουσική συνεύρεση του Θάνου Μικρούτσικου και του Μίλτου Πασχαλίδη. Από τις καλύτερες βραδιές εκείνης της χρονιάς ήταν ακόμη (από όσα άκουσα, καθώς δεν ήμουν παρών) η συναυλία της Άλκηστης Πρωτοψάλτη στις 13 Αυγούστου. Άλλες σπουδαίες μουσικές βραδιές ήταν η συναυλία Μανώλη Μητσιά - Γεωργίας Νταγάκη στις 30 Ιουλίου, και της Έλλης Πασπαλά στις 26 Αυγούστου με Ντέιβιντ Λίντς και Τάκη Φαραζή. Από θεατρικές παραστάσεις ξεχώρισαν η, με αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα, μεταφορά της "Ορέστειας" του Αισχύλου, σε σύγχρονη εκδοχή από το σκηνοθέτη Γιάννη Χουβαρδά, με πολύ καλό ωστόσο καστ (Καραμπέτη, Μαρκουλάκης, Ψαρράς, Κουρής) στις 7 Αυγούστου, και η εκπληκτική προσέγγιση του Δήμου Αβδελιώδη στο αρχαίο κείμενο της "Απολογίας του Σωκράτη", στις 24 Αυγούστου, στην οποία διατήρησε αυτούσιο το αρχαιοελληνικό κείμενο του Πλάτωνα (με βοηθητική χρήση υπερτίτλων στα νέα ελληνικά). Ξεχώρισαν όμως και οι παραστάσεις των δύο τοπικών θεατρικών ομίλων, ο "Οιδίπους τύραννος" από τη Λαϊκή Σκηνή Άνδρου στις 20 Ιουλίου και "Το Μεγάλο μας Τσίρκο" του Καμπανέλλη από τον Θεατρικό Όμιλο Άνδρου στις 29 Ιουλίου. Άλλες παραστάσεις της ίδιας χρονιάς ήταν: ο Σύγχρονος χορός Opus, η ετήσια συναυλία της Φιλαρμονικής του Μουσικού Συλλόγου Άνδρου, Κουκλοθέατρο με εργαστήρι και παράσταση, Music and Dance Gala από την Εθνική Όπερα Παρισίων και πολυθέαμα από το Σύλλογο Ποντίων "Αργοναύται-Κομνηνοί".

Οι τέσσερις όμως μεγαλύτερες εκπλήξεις του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ ήταν:
-το τετραήμερο κινηματογραφικό αφιέρωμα 1 έως 4 Αυγούστου στους Φελίνι-Ρότα (με προβολή των ταινιών "Amarcord", "La Strada" και "Roma" τις τρεις πρώτες ημέρες και ένα μουσικό πολυθέαμα την τέταρτη, με μουσικές Νίνο Ρότα, με ακροβάτες και ταχυδακτυλουργούς που ξεκίνησαν από τους δρόμους της Χώρας για να συνοδέψουν τους θεατές μέχρι το θέατρο, προβολές βίντεο, την ορχήστρα του Νίκου Πλατύρραχου αλλά και τη συμμετοχή της Φιλαρμονικής του Μουσικού Συλλόγου,
-οι δύο εκτός Ανοιχτού Θεάτρου συναυλίες, δηλαδή το μπιτς-πάρτι των Γιάννη Γιοκαρίνη, Νίκου Ζιώγαλα, Γιάννη Μηλιώκα και Λάκη Παπαδόπουλου στις 17 Αυγούστου, στην πλωτή εξέδρα που στήθηκε στην παραλία Αγίας Αικατερίνης στο Κόρθι, και η arena-rock παράσταση Βασίλης και Γιάννης: "Άντε να λύσουμε..." (Παπακωνσταντίνου και Ζουγανέλλης) το επόμενο βράδυ στο Δημοτικό Στάδιο Άνδρου, και, πάνω απ΄ όλα,
-η καλύτερη, για μένα, παράσταση μέχρι σήμερα, σε αυτά τα τέσσερα χρόνια του φεστιβάλ, η εμφάνιση της μοναδικής Μαρίας Φαραντούρη, της μέγιστης, διεθνούς εμβέλειας, Ελληνίδας ερμηνεύτριας, στο Ανοιχτό Θέατρο Άνδρου, στις 27 Ιουλίου, μια βραδιά γεμάτη συγκίνηση, εκπληκτικές ερμηνείες, υπέροχες μουσικές! Μπορώ πλέον, τρία χρόνια μετά, να επιμείνω στην αρχική μου εντύπωση, πως η εμφάνιση αυτή της Φαραντούρη ήταν το πιο συγκλονιστικό live που έχω δει ποτέ!!
Το 2ο Φεστιβάλ Άνδρου, άνετα νομίζω, κερδίζει, μετά απ΄ όλα αυτά, το χαρακτηρισμό του καλύτερου μέχρι στιγμής από τα τέσσερα!

Ένας μεγάλος Έλληνας δημιουργός έκλεισε το 2ο φεστιβάλ, ένας μεγάλος Έλληνας δημιουργός άνοιξε το 3ο, καθώς στις 29 Ιουλίου 2017 άνοιξε αυλαία ο Σταμάτης Κραουνάκης με τη μουσικοθεατρική παράσταση "ΟΛΟΙ ΕΝΑ"-Φίλα με, το συγκλονιστικότερο ίσως άνοιγμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου στα τρία, έως τότε, χρόνια ύπαρξής του, και από τις καλύτερες μουσικοθεατρικές παραστάσεις που έχω δει, η οποία μου άλλαξε κατά πολύ και την άποψή μου για τα live του Κραουνάκη! Βραδιά-έκπληξη ήταν κι εκείνη στις 2 Αυγούστου, με βίντεο προβολή (από τις HD live μεταδόσεις της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης) της παράστασης όπερας "Nabucco" του Γκιουζέπε Βέρντι με τον Πλάθιντο Ντομίνγκο. Μερικές ακόμη από τις παραστάσεις που απολαύσαμε το καλοκαίρι του ΄17 ήταν: οι "Πέτρες στις τσέπες του" της Μαρί Τζόουνς, ένα two-men show με τον Γιώργο Χρυσοστόμου και τον Μάκη Παπαδημητρίου στις 9 Αυγούστου, το απολαυστικό "Αρσενικό και παλιά δαντέλα" του Τζόζεφ Κέσελρινγκ από το Θεατρικό Όμιλο Άνδρου, η ετήσια καλοκαιρινή συναυλία της Φιλαρμονικής του Μουσικού Συλλόγου Άνδρου στις 16 Αυγούστου, και φυσικά η εξαιρετική παράσταση "Restart" του Νίκου Πορτοκάλογλου, με τους Ευγενείς Αλήτες και τη συμμετοχή της Αγάπης Διαγγελάκη (ένα ακόμη από τα κορυφαία live του φεστιβάλ) την αμέσως επόμενη ημέρα.

Από το 4ο Διεθνές Φεστιβάλ δεν είχα παρακολουθήσει πολλές παραστάσεις, οπότε θα σταθώ μόνο σε τρεις:
-μια εμπλουτισμένη κι εκσυγχρονισμένη απόδοση του "Ερωτόκριτου" του Βιτσέντζου Κορνάρου στις 13 Αυγούστου, μια καταπληκτική μουσικοθεατρική παράσταση με τους Χαΐνηδες και το χορευτικό-ακροβατικό σχήμα Κι όμΩς κινείται, παραγωγής του Φεστιβάλ Αθηνών,
-την ετήσια καλοκαιρινή συναυλία της Φιλαρμονικής Μου.Σ.Α. σε κοινή εμφάνιση με την ιστορικότερη φιλαρμονική της Ελλάδας, την Παλαιά Φιλαρμονική της Φιλαρμονικής Εταιρίας Κέρκυρας, στις 4 Αυγούστου,
-τη θεατρική παράσταση της κωμωδίας-σάτιρας του Αριστοφάνη "Βάτραχοι", με το πρωταγωνιστικό κουαρτέτο των Αντώνη Καφετζόπουλου, Λάκη Λαζόπουλου, Δημήτρη Πιατά και Σοφίας Φιλιππίδου, η οποία έριξε και αυλαία για το φεστιβάλ του 2018 στις 22 Αυγούστου.
Άλλες παραστάσεις που ανέβηκαν στα πλαίσια του 4ου Φεστιβάλ ήταν: "Η τελευταία μαύρη γάτα" του Ευγένιου Τριβιζά στις 26 Ιουλίου, η μουσική παράσταση "Αγάπη, love, amor" της Κατερίνας Πολέμη στις 30, Vagor & Bellavita "Dromocosmicas" στις 3 Αυγούστου, ο Γιώργος Νταλάρας και η ορχήστρα Εστουδιαντίνα στις 9, η "Ελένη" του Γιάννη Ρίτσου σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου στις 11, η "Ειρήνη" του Αριστοφάνη (Παιδικό θέατρο) στις 16, "Για όλη τη ζωή μας σου μιλώ" με την Ελευθερία Αρβανιτάκη στις 18, και "Τίμων ο Αθηναίος" του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ από το Θεατρικό Όμιλο Άνδρου (ο οποίος για πρώτη φορά εφέτος μένει εκτός προγράμματος και θα ανεβάσει χωρίς τη στήριξη του φεστιβάλ την καλοκαιρινή παράσταση που ετοιμάζει) στις 20 Αυγούστου.

Φτάνουμε λοιπόν φέτος στο πιο περιορισμένο πλέον θα έλεγα πρόγραμμα, και ως προς τη διάρκεια και ως προς το περιεχόμενο. Το φεστιβάλ ανοίγει αυλαία στις 31 Ιουλίου και ολοκληρώνει τις παραστάσεις του στις 20 Αυγούστου, με διάρκεια δηλαδή μερικές ημέρες λιγότερες ακόμη και από το προηγούμενο. Θεματικά, όπως έχουμε πει, το 5ο Φεστιβάλ δίνει το κύριο βάρος στο θέατρο (με έμφαση μάλιστα στο αρχαίο δράμα), αφού οι 6 από τις 11 βραδιές, μεταξύ αυτών η πρώτη και η τελευταία, περιλαμβάνουν θεατρικές παραστάσεις. Αυλαία λοιπόν έχουμε με δύο θεατρικούς ομίλους: το άνοιγμα από τη Λαϊκή Σκηνή Άνδρου στις 31 Ιουλίου με "Πλούτο" του Αριστοφάνη, και το κλείσιμο από το Θεατρικό Όμιλο Σύρου Απόλλων στις 20 Αυγούστου με "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή. Οι υπόλοιπες θεατρικές παραστάσεις του Αυγούστου είναι: "Ύψωμα 731" από το Θέατρο Πορεία στις 3, "Οιδίπους Τύραννος" του Σοφοκλή από τα Αθηναϊκά Θέατρα στις 10, "Θεογονία" του Ησίοδου από Patari Project στις 12 και "Το ευχαριστημένο", μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου της Μαρίνας Καραγάτση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, από το Θέατρο Πορεία στις 17.

Στα ενδιάμεσα των θεατρικών θα παρακολουθήσουμε, μέσα στον Αύγουστο, μουσικές παραστάσεις από: το Νίκο Κυπουργό και την Ορχήστρα των Κυκλάδων, με τη συμμετοχή των Χορωδιακών τμημάτων και της Φιλαρμονικής του Μουσικού Συλλόγου Άνδρου, σε μουσικές και τραγούδια από τον Ελληνικό και διεθνή κινηματογράφο στις 2, το Γιάννη Πάριο στις 5, και την Ελένη Βιτάλη (μαζί με Βιολέτα Ίκαρη και ΤΖΟΥΜ) στις 18, και χορευτικές παραστάσεις από: την Ομάδα CIE της Toula Limnaios στις 9, και το Μικροσκοπικό Θέατρο με την παράσταση "Adiós Niña" στις 14.

Αναλυτικά το πρόγραμμα του 5ου Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου μπορείτε να το βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του.

Κι άλλη μουσική...

Ολοκληρώνω, και πάλι με μουσική, την αναδρομή στις παλιές μου αναρτήσεις του G+, με μερικές αναφορές και κάποια μικρά αφιερώματα.

Φωτοαφιέρωμα: Τοπία στην ομίχλη...

Η χαμηλή νέφωση της χτεσινής ημέρας, σε συνδυασμό και με το ψιλόβροχο που έπεφτε όλο το απόγευμα, έδωσαν όμορφες, και ενίοτε απόκοσμες, εικόνες στην Άνδρο. Η Χώρα, το λιμάνι αλλά και τα γύρω χωριά Αλαδινού, Φάλικα, Λιβάδια, Βραχνού, Στενιές, Αποίκια, Υψηλού και Στραπουριές ντύθηκαν με τα πέπλα της ομίχλης και "πόζαραν" στο φακό!

Ο Ελληνικός κινηματογράφος

Συνεχίζω την αναδρομή στις αναρτήσεις του G+ με μερικά κλιπάκια και ατάκες από κλασικές παλιές ελληνικές ταινίες. Γιατί με αυτές μεγαλώσαμε, και γιατί ακόμα μας συντροφεύουν...


5/2/16
Τσιριμπίμ τσιριμπόμ!
Ο Αθηνόδωρος Προύσαλης δίνει ρέστα, σε μια από τις καλύτερες σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου! Φοβερός συμπρωταγωνιστής και ο Γιώργος Γαβριηλίδης.

14/8/16  
-"Μίσες Έλεν, μου χαρίζετε αυτό το χορό;" 
-"Και δε στον χαρίζω να πάει στο διάολο!"
(Γιάννης Μιχαλόπουλος, Ρένα Βλαχοπούλου, "Η θεία μου η χίπισσα")

15/8/16

"Κάποτε ήμουνα πουλί και μ' αγαπούσανε πολλοί!"
(Μίτση Κωνσταντάρα, "Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι")

8/10/16

"Ότι έχεις, εδώ επάνω το έχεις, ε;"
("Ο Ζηλιαρόγατος", Βασ. Λογοθετίδης, Β. Πρωτοπαππάς) 

Songs of life

Έφτασε λοιπόν η στιγμή που το G+ "κατεβάζει διακόπτες", κάτι που γνωρίζαμε από το καλοκαίρι. Είχα ξεκινήσει πριν λίγο καιρό να αναδημοσιεύω εδώ κάποιες αναρτήσεις μου του G+ που θεωρώ, για διάφορους λόγους, πιο ιδιαίτερες και δεν θα ήθελα να χαθούν. Μια ομάδα αναρτήσεων που θα ήθελα να κρατήσω είναι η ενότητα "Songs of life". Τραγούδια που έχουν ξεχωριστή θέση στη ζωή μου, είτε γιατί κάποια τα θεωρώ πολύ σπουδαία σε ολόκληρη την ιστορία της δισκογραφίας, είτε γιατί κάποια με "μεγάλωσαν", καθώς υπήρξαν τα πρώτα μου ακούσματα στην παιδική και προεφηβική ηλικία, κι έγιναν οδηγοί στις μετέπειτα μουσικές μου αναζητήσεις, ως συστηματικού πλέον ακροατή. Αυτά (ή έστω τα περισσότερα) προτίθεμαι να αναδημοσιεύσω εδώ. Πάμε (ξεκινώντας από την παλιότερη ανάρτηση...):

"Χορεύανδρος": Εορτασμός 25ης Μαρτίου

Την τιμητική της είχε η Μακεδονία ανήμερα του Ευαγγελισμού στη Χώρα! Από τη μια, η Φιλαρμονική του Μουσικού Συλλόγου Άνδρου παιάνιζε ασταμάτητα, κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης, το "Μακεδονία ξακουστή"! Από την άλλη, ο Σύλλογος Γυναικών Άνδρου συμμετείχε στην παρέλαση με τμήμα του Χορευτικού του ντυμένο με παραδοσιακές Μακεδονίτικες φορεσιές! Αλλά και το απόγευμα της ίδιας μέρας στο Δημοτικό Θέατρο Άνδρου, ο "Χορεύανδρος", δηλαδή το χορευτικό του Συλλόγου Γυναικών, παρουσίασε ένα εορταστικό πρόγραμμα αφιερωμένο, κατά μεγάλο μέρος, στη Μακεδονία αλλά και στις "χαμένες πατρίδες", με εμφάνιση όλων των τμημάτων του. Έτσι, ακούστηκαν και χορεύτηκαν τραγούδια και σκοποί από Μακεδονία, Ήπειρο, Μικρά Ασία, Πόλη και Πόντο. Στο βίντεο που ακολουθεί υπάρχουν εκτεταμένα αποσπάσματα από την παράσταση.

Καρναβάλι Άνδρου 2019

Με την ολοκλήρωση του μοντάζ και των τριών βίντεο, μπορώ πλέον να δημοσιεύσω μια ολοκληρωμένη ανάρτηση για το φετινό Καρναβάλι Άνδρου στη Χώρα, το πιο πετυχημένο από πλευράς κεφιού αλλά και προσέλευσης κόσμου τα τελευταία χρόνια. Αντίστοιχα βέβαια, από τις πληροφορίες που έχω, θα μπορούσα να πω το ίδιο και για το Κορθιανό Καρναβάλι, που όμως διεξάγεται ταυτόχρονα με της Χώρας, οπότε είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσει κάποιος και τα δυο! Βασικός αρωγός στην αυξημένη προσέλευση ήταν σίγουρα ο καιρός, εντελώς ανοιξιάτικος εφέτος, με δυνατή λιακάδα, ασθενείς ανέμους και υψηλή για την εποχή θερμοκρασία, που έκανε πολύ κόσμο να βγει από το σπίτι του, ειδικά μετά από ένα μακρύ και βαρύ χειμώνα που προηγήθηκε, αλλά και πολλούς επισκέπτες να έρθουν στην Άνδρο, με τη βοήθεια και των αυξημένων ακτοπλοϊκών δρομολογίων του τριημέρου.

Με αφορμή την πανσέληνο...

Συνέχεια των ανασκοπήσεων-αναδημοσιεύσεων από παλαιότερες αναρτήσεις μου στο G+, και σήμερα, μια κι έχει πανσέληνο, λέω να θυμηθώ δυο supermoon που έτυχε να καταγράψει ο φακός μου και είχα ανεβάσει στο plus. Supermoon ή υπερπανσέληνος λοιπόν, δηλαδή δυο από τα μεγαλύτερα και φωτεινότερα φεγγάρια των τεσσάρων τελευταίων ετών. Αλλά εμβόλιμα και μια καταιγίδα ανοιχτά της Άνδρου.

"Τ' άστρα φαίνονται πολύ διαφορετικά σήμερα..."

Λοιπόν...

Το Google+ σταματά οριστικά σε μερικές μέρες. Το νέο είχε κυκλοφορήσει από το προηγούμενο καλοκαίρι, αρχικά με ημερομηνία διακοπής καλοκαίρι του 2019. Τελικά, το Δεκέμβρη η Google ανακοίνωσε επίσπευση του κλεισίματος της πλατφόρμας για τις αρχές Απριλίου. Η αλήθεια είναι ότι το G+ δεν υπήρξε και η πιο επιτυχημένη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης. Όμως είχε ένα πλεονέκτημα, για χρήστες που δεν ήθελαν την πολυπλοκότητα χρήσης που έχουν άλλες αντίστοιχες, αν και πολύ πιο διαδεδομένες, πλατφόρμες: λειτουργικότητα μέσω της απλότητας. Ήταν αυτός και ο λόγος για τον οποίο, πριν λίγα μόλις χρόνια, αποφάσισα κι εγώ να δικτυωθώ κοινωνικά! Υπήρξε η πρώτη, και η μόνη μέχρι πολύ πρόσφατα, πλατφόρμα της οποίας υπήρξα χρήστης, και την είχα επιλέξει ακριβώς λόγω αυτής της απλότητας στη χρήση της. Δυστυχώς την άποψή μου δεν συμμερίστηκαν οι περισσότεροι από τους χρήστες της, και σταδιακά την εγκατέλειψαν, με αποτέλεσμα η διατήρησή της από την Google να μην είναι πλέον συμφέρουσα.

"Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας"!

Αμέσως με την ανάγνωση του παρακάτω άρθρου, μου ήρθε στο μυαλό ο τίτλος της γνωστής ελληνικής ταινίας των 70's. Μόνο που, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα αυτής εδώ της στατιστικής, η "εύφορη κοιλάδα" μόνο η Ελλάδα δε μοιάζει να είναι! Σύμφωνα με το δημοσίευμα, είμαστε, όχι μόνο ο περισσότερο εργαζόμενος λαός, σε εβδομαδιαία βάση, αλλά και ο τρίτος σε κατάταξη παγκοσμίως, λίγο καλύτεροι από τους Μεξικανούς και τους Κορεάτες! Αν υποθέσουμε δε, ότι η συγκεκριμένη έρευνα δεν καταγράφει τις πραγματικές ώρες απασχόλησης του Έλληνα εργαζόμενου αλλά τις "επίσημες" (καθώς, τουλάχιστο την τελευταία δεκαετία, το ωράριο στον ελληνικό ιδιωτικό τομέα καταστρατηγείται ασύστολα, ανεπίσημα και χωρίς την απαιτούμενη αποζημίωση) τότε οι εβδομαδιαίες ώρες απασχόλησης είναι ακόμη περισσότερες.